Een gespijsde speech

Geboren worden heeft zo zijn voordelen. Mensen staren je eindeloos aan, geven je onophoudelijk knuffeltjes en je wordt overladen met centen en cadeautjes. Na dikke 2 maand loopt nog steeds heelwat volk de deur plat met bloemen en leuke bijdrage's. Ik vind dat allemaal echt fantastisch. Papa die kan helemaal niet meer volgen wat wij nu eigenlijk van wie kregen dus ik neem het even van hem over om alle gulle schenkers op hun beurt ook even in de bloemetjes te zetten. Hoogtijd dus voor een kort bedankjewel woordje.

Het is tegenwoordig mode om gewoon even kort te zeggen "Bedankt iedereen, echt waar" maar voor deze gelegenheid maak ik hier graag even een uitzondering.

Kon ik speechen zou dat ongeveer zo klinken:
Glazen vaas breekt kristallen champagneglas - borst vooruit en met volle long:

Bedankt voor de bijdrage op de pamperrekening.
Bedankt Nancy & Dave, Martine & Johan, Marleen & Dirk, Maria & Leon, José & Herman, Frieda & Albrecht, Christiane & Frans, Sonia & Hugo, Mevr. Van Den Brempt & Mr. Kerkhofs, Nathalie & Rudy, de Guy, Grote-moe, Kleine oma, Alexis, Moemoe, en anderen die niet vermeld werden omdat ze pas onlangs stortten.

Bedankt aan alle babylijstschenkers.
André & Ingrid voor de kinderwagen. Erwin & Lieve voor de autostoel. Joost & Sylvie voor de Maxi Cosy. Moeke Martine voor het park, de matras, de matrasbeschermer en het hoeslaken. Marleen & Guy voor de kinderkamer. Tina & Rob voor de suikerbonen en co. Marc & vrouw voor de verzorgingstas, spenen en borstel voor de papflessen. Steven & Iris voor het Lodger inwikkeldeken. Jimmy & Cindy voor de relax, het neuspeertje, de badthermometer, de Plinky slabbetjes, de koortsthermometer en het kersenpittenknuffel. Lynn voor de parklegger. Nathalie & Johan voor de sangenic pampermachine en de zonneschermen voor de wagen. Tom & Lies voor de handdoeken, het setje washandjes, de spenen voor papflessen en het speelboek. De collega’s voor de overtrek, het Plinky waskussen en de Plinky badcape. De mensen van de Geyvaertschool. De familie Verboven voor de matrasbeschermer van het bedje. Guy & Vivane voor de papflesjes. Elske & Greg voor de bijdrage voor de draagmand. Pascal & Juliette voor de bijdrage voor de draagmand. Ann & Michel & the kids voor het verkleinkussen en de Plinky eetstoel. Jan & Sandra voor het hoeslaken voor park en het laken en sloop voor het bedje. Vicky & Steve voor de badring en de Plinky slabbetjes. Tom & Ellen voor de bedomranding. Koen & Cindy voor de speelmat en de Plinky slaapzak. De vrienden van dansschool Dance Forever voor de toolbox. Ronny & vrouw voor het dekentje. Linda. Elke voor het Plinky dekentje. Tania & Kevin voor het mobil speeltje. Lesley & Glenn voor de slaapzak. Katrien voor het Plinky laken. De vriendin van Marleen. De mensen van ING voor de set potjes van Avent. Luc & Frieda voor de verzorgingsset. De vrienden Marleen. Roger & vrouw voor de speelgoed blokken. Germaine. Jens & Silke voor de musical arch. Nonkel Paul voor de regenhoes voor de MaxiCosi. De nonkel van de Guy. Inge Van Robbroeck voor de ijsbijtring en de Plinky badhanddoek. Petra voor de Plinky badcape, het hoeslaken voor het bedje en de papfles van 330ml. Roos en Filip voor de melkpoederverdeler en de warmtegevoelige lepels. Tina & Roger voor de papfles van 330ml, de afsluitdeksels flesjes en de handvaten voor flesjes. De vrienden van de dansschool voor de tuit voor flesje en bekers. Freek & de maskes, Anita & Johnny voor de cadeaucheque waarmee we de verzorgingstafel hebben gekocht.

Bedankt aan alle Wingenaars en babyborrelbezoekers voor de milde giften en een pak leuke cadeautjes.
Bedankt Mieke & Hans, Inge, Kaatje, Filip, Bart, Sabine, Petra & Peter, Ille & Vidée, Meester Geert, Stephen, Rolf, Nelly & Koen en ook Jarne natuurlijk... om zo lang vol te houden op dat saaie feest. Bedankt hé Bontje, Marianne, Degrande & Arents, Buffelke & Dejaegere, Christelle, Nancy & Johan, Lieve, Leen en Franky. Dankzij jullie lijdt mijn varkentje nu aan obesitas, tof.

Bedankt aan alle mensen die ook hebben bijgedragen aan mijn welvaart en welzijn maar niet met hun naam in dit lijstje staan te prijken. Jullie zijn ook belangrijk.

Bonzoekbon

Voor ik zondag van een wild feest genoot bleef ik zaterdag bij mammie en pappie slapen. Papa en tante Kaat hadden namelijk snode plannen gesmeed om moeke Roksem te verrassen voor haar 50e verjaardag. Moeke listig weglokken was geen 'sinecure', ze weet alles, heeft alles door en vind alles ook wel altijd een heel klein beetje verdacht als je niet meteen helemaal recht op je pootjes valt. Maar jarenlange training heeft papa geen windeieren gelegd en met mij als afleidingsmanoevre had hij het natuurlijk een pak makkelijker. Ik zou zogezegd voor het eerst bij moeke blijven maar werd ziek en er moest afgebeld. Om de gemoederen te bedaren dan maar moeder-zoon dinerke, even iets ophalen in het jeugdhuis en supraeis! Lachen, gieren, brullen, traantjes en moeke laten handjes schudden en zoenen met mensen waarvan ze de laatste 25 jaar het spoor bijster was.



Bongobon
Van al die leuke mensen kreeg moeke een dikke smak centjes en een leuke Bongobon Citytrip. Zo’n bon krijgen is leuk, en makkelijk als je niet goed weet wat geven. Je bent een beetje vrij er zelf nog mee te doen wat je wil maar dan begint de miserie. Zo’n dertigtal suggesties die zichzelf op bongo.be allemaal even lekker aanprijzen. Je kent geen van alle 30. Right. Welke kiezen we dan? Euh euh euh...
Ontbijt met bubbels is bijvoorbeeld zo'n ramp. Je geeft het makkelijk want het kost niet té veel. Het kreng lag bij papa en mama meer dan een jaar op de kast onder het stof, en toen ze het ding vorige maand in allerijl moesten inruilen was de boodschap unaniem: "sorry meneer wij zijn helemaal volboekt deze maand". Maar geen nood intussen kregen ze er al een nieuwe.

Het lijkt soms meer op iets om een vriend mee te pesten.

Waarom biedt bongo.be niet de mogelijkheid reviews na te lezen van anderen? Anderen die de ‘BONGO Relax 2009’ kregen en dan gingen voor de ‘Amalya in Aartrijke’, het heerlijk vonden maar toch maar een rating gaven van 3/5. Of anderen als Jean-Pierre en Linda die het ‘BONGO Wandelweekend 2009’ cadeau kregen en lang twijfelden tussen de Lodge in Houthalen en het hotel Arcen in Arcen, dan toch maar voor het hotel Arcen gingen en er heel content van waren. Vertellen hoe ze er Marie-Paule en François leerden kennen die al de Bongo Relax in Mechelen hadden uitgeprobeerd maar het daar toch niet echt super vonden... “Mooie foto’s hé, en ze gaven er een heel goede service.”

Peter had dat precies wel kunnen gebruiken, nu moest hij afdruipen en een teleurgesteld een postje schrijven, och arme: http://peter.apestaart.org/drupal/teleurgesteld-bongo-weekendesk

Customer reviews op de onderdelen van Bongobonnen zouden: een interessante bijdrage kunnen zijn voor de prijssetting, bepalend voor de keuze van anderen, een meerwaarde kunnen creeëren voor bepaalde locaties, de service bij participerende bedrijven kunnen scherp houden en eventueel zelfs bedrijven de mogelijkheid bieden bij te sturen waar het beter kan of wat de demand is van de mensen die er gaan of geweest zijn.



Anyway het zal moeke een worst wezen want wil naar Lissabon, veel hotelkeuze was er niet en verder doet ze niet moeilijk. Ze is namelijk niet geïnteresseerd in wat anderen zeggen of denken over haar snoepreisje. Ze gaat en daarmee basta! Misschien kan ze wel eens gaan piepen wat de locals haar te bieden hebben.

Klein feest, grote mensen

Toen papa vorige week laat thuiskwam van de Brugse stadsderby kregelde hij luidkeels bij het binnenkomen. "Ot d'UNESCO ech peist dot Wes-Vloms ant tutstervne i ton zoen se best ne ki indn' iestsaait vant'Olympia goan zitn ot zundaghe i". En toen ik zondagavond van een wild feestje thuiskwam wist ik helemaal wat hij bedoelde.

Klein feest, grote mensen
Pappie (lees: opa, papa van papa) had het weer helemaal voor elkaar. Wat aanvankelijk een onderonsje me familie zou worden werd een heuse volksverhuis naar het plaatselijk schooltje te Sint-Elooi Wingene. Familie, buren, buren van de buren, vrienden en kennissen. Lieven, mannen, vrouwen en kinderen van de vrienden zakten af voor spijs en drank. De één al West-Vlaamser dan de andere, en papa deed geduchtig mee. Het duurde even voor ik alles verstond maar nu heb ik het helemaal onder de knie.



Wast Vloms?
Twa echt Vloms da ze doa ant klappen waorne, jongne jongne jongne. Da i welle nie geel normol wi joene. Alli vint mot da ne ki kun volgne eh. Ik bennekik wok mo van Mechelen wi joane en ze klappen doa ol azo lik of ak kik nu beizg zinne eh. Die man van d'Unesco willen dat ton goan beschermen mo vint toch. Ze willen ton daj daj da ne ki zoe moen leern ipt schole, schrivven. Schrift eki eu toale da ze alleeene mo klappen, da ze noois in boekstjes gezet enne en nu dan ter azo van die gestekakkers zin dien dadunder beter foelen dan de reste, of dan meedoen omdat mot en gin echt out vloms mi kun klappen gaon ze da ton begin invoerne en in boekstjes zettn doe ki geweune e. Wit je welle. Tis wok e bitje te ziene oj van Bruge zit goj al heel anders gon klappen dan oj nu pakt van oedeburgh zi eh ja kejt. En al die achterzetters en al ja je ku gi da ni gon aleeren. d'Unesco zoet under beter bezig oedn met etwa da ze twa van kun. Lik gebouwtjes en ol. Winder gon us wel bezig oedn met us toltje vors te klappen en over te draagne an us kinders en de kinders van us kinders. Kik no ik. seffes kommekik in Wingne toe en ti gin katte die da deure et dakkik feitelijk ni van agunterkanten zin. En in Mechelen wor ak weune weetn zewok niet dakkik van ander ofkomste zoe zinne dus tkom ol goed. Merci van up je tan te bitten en geniet van de fotootjes e.

En nog geern eki an ol dee dan gekommen zin, bedankt vo te kommen, en de kadoos en ol die kartjes en ol, ze staon ier schooène up de kasse wi.

Tjoow eh!

Helden verhalen

Mijn papa houdt van leeslintjes. Ik, ik hou zo van leleetjes. Leleetjes zijn die labelflapjes die aan elk pluchebeests' kont genaaid zijn. Mijn papa praat graag in het honderduit over dingen die hij of iemand anders hebben meegemaakt. Daarbij gebruikt hij graag een grote pot zout en veel siroop. Hij gaat graag langs Parijs rond mar verteld wel altijd over echt gebeurde dingen. Het gaat niet alleen over de feiten, het gaat ook over het gevoel. Een verhaal heeft geen levensvatbaarheid zonder extra's, zonder saus, zonder gevoel, zonder eigenbelang van de verteller, zonder meer. Ik geniet van stilte en rust. Ik hou van veel kabaal, gepraat en mooie verhalen die mij sussen en stiekem ook iets leren. Papa leest heel graag. Als hij niet computert, neust hij in een boek. Computert schrijft men met een d niet t. Onlangs las hij mij voor uit heldenmerk. Hij heeft het bijna uit. Een verhaal moet goed verteld zijn, inhoud hebben en nog wel heelwat dingen maar bovenal, een verhaal moet doorverteld.

Een onsterfelijk verhaal
Terwijl papa mij gisteren zachtjes wiegend suste vertelde hij mij zijn verhaal. Een verhaal. Een onsterfelijk verhaal. Papa had het van zijn grootvader. Opa, pa, Fernand. Het was zijn peter, zijn doopvader. Fernand is ook mij tweede naam. Mijn derde is die van mijn mama's peter, Marcel. Zoals van die onderlijfjes van Christophe en Kaat.

Papa kent veel verhalen die zijn grootvader hem vertelde. Bijvoorbeld het verhaal achter een uitspraak die men in de Polderstreek bovenhaald wanneer iets veel meer lijkt dan het is: "Twa lik eu Kobboarts veughele nje zat doot up ze stock".

Vrij vertaald betekend dat evenveel als: "het lijkt net die vogel van Mr.Cobbaert, die zat ook dood op zijn stok". Het is een erg plaatselijk Polders gezegde die men vlotjes bovenhaald om aan te tonen dat het allemaal maar weinig soeps is. Dat het veel minder waard is dan het lijkt. Dat het wel mooi verpakt zit maar weinig inhoud heeft. Je zegt het wanneer iets weinig feitelijkheid maar veel volume heeft.Het kan vaak geegd van politiekers, veel verhaal, weinig inhoud.

Guillaume zou het bijvoorbeeld kunnen zeggen, nadat hij het boekje van meneer Maeda uitgelezen heeft. Simplicity. Guillaume vond het veel knopjes maar weinig licht. Misschien begreep hij het niet, of misschien bracht John zijn eenvoud gewoon met te weinig meeslepende saus. All the facts but none of the flavor. Vast.

Mr. Cobbaert en het verhaal van de vogel
Papa's grootvader, mijn intussen overleden overgrootvader, de Ferre. "Seule bloedt", zoals ze wel eens riepen vanuit de tribune langs het voetbalplein, werkte bij de boer. Voor dag en dauw, van 1947 tot 1952, hij werd er man, hij was er puber. Hij werkte er voor een appel en een ei, en een steengoed verhaal die als een onsterfelijke levensles verder leeft.

Mr.Cobbaert was de grootste producent in vogelvoer nadat de Duitsers de aftocht bliezen in 1945. Cobbaert leverde zo goed als elke boer van Knokke tot de Panne vogelzaad. Menig kip en zangvogel at ermee zijn maagje vol. Mr.Cobbaert was de rijkste boer der polders en had altijd wel wat te vertellen. Hij vertelde iedereen dat de kippen van de boeren maar zo lekker werden door zijn vogelzaad. Hij overpochte ook elke pluimveehandelaar dat hij het was die hun mooiste vogels had gemaakt.

U begrijpt, er kwam als snel reactie. De pluimveehandelaars waren niet meteen jaloers van Cobbaerts rijkdom. Wel waren ze erg aangedaan dat hij met hun welverdiende pluimen ging gaan lopen. Ze waren uit op wraak. Zoete wraak. Ere wie ere toekomt. Ze kwamen samen in een droge kille schuur aan de rand van Tilleghem bos. In die donkere nacht smeedden ze hun duister plan om die vervloekte Cobbaert een toontje lager te doen zingen. De boeren waren het vrijs nel eens. Cobbaert mag dan wel het beste zaad hebben, één van ons heeft de mooiste vogel. Mooier dan die van Cobbaert.

Kort daarop werd een vogelwedstrijd georganiseerd. Daar werd de mooiste vogel der Polders verkozen door een jury vogelkenners. Zo goed als alle ogels werden voerden met het zaad van Cobbaert. Allen behalve één. Eén ongelooelijke prachtparkiet. Zijn veren waren als met goud doordrongen. Zijn pootjes als met brons bezet. Cobbaert was razend van jaloezie en was als de dood voor mogelijks gezichtverlies. Nog voor de wedsrijd kon beginnen kocht hij de vogel voor een woekerprijs van de arme stakker die tot dan toe de trotse eigenaar was van het beestje. Rocco, want zo heette de vogel, won met glans het prestigegebeuren en Cobbaert schoof apetrots terug richting zijn hoeve omringt door mijlen landerijen. De dagen daarop hing Cobbaert aan de grote klok dat hij het was die de mooiste vogel bezat. Al was het niet gekweekt en grootgebracht met zijn zaad. Waar anders kon Cobbaert gaan pronken en uitpakken dan in café de Lijmpot, daar waar menig boer bleef plakken.

De lente stond op springen en het was tijd voor het jaarlijks boerenfeest. Na de burgemeesters' toespraak beklom Cobbaert het podium en nam het woord. hij sprak: "ik ent beste zoad, ik ent schoenste veughel, ik zin ier den boas, tis ier ol van min" (= ik heb niet alleen het beste zaad, ik heb ook de mooiste vogel van alle Polders boeren. Ik, ben hier heer en meester). Het werd muisstil op het Zerkegemse dorpsplein. Tot op zekere moment een schorre stem de stilte verbrak en riep: "ey Cobbe, ej em olle ki zien vliegene die veughel va je?" (= heb je die mooie vogel al eens zien vliegen beste vriend?). Een publieke schaterlach overstemde toen het klokken van de kerktoren. Cobbaert was er niet gerust in en repte zich sneller dan ooit terug naar zijn Zedelgemse hoeve. Daar porde hij zijn prachtparkiet aan om hem te doen gaan vliegen maar als voor dood bleef het beestje zitten. Het kon niet vliegen.

Wat is nu een mooie vogel die niet vliegen kan?

En zo zegt men in de Polders bij tijd en stond van dan af aan: "Twa lik eu Kobboarts veughele nje zat doot up ze stock".

Most cute young geek

Tobias, een foto van Pieter Baert.

In de stille uithoekjes van ons land droomt menig verbleekte codeschrijver stiekem van een selectie voor de volgende mcmg. Ik verkies het niet met hoofdletters te schrijven want dat hoort niet en dat staat zo lelijk. Vanuit mijn parkje kon ik vlotjes op papa's scherm het hele gebeuren een beetje volgen. Vrouwe Helena ontketende een ware wedloop naar haar beschreven pagina's door een digitale prentjeskeuring te houden van mannen die internetwise een beetje overactief zijn.

Prentjeskeuring
Qua mooie prentjes moest ik niet onder doen voor de meesten, zeker niet nadat die lieve Pietelman mij tijdens mijn slaap op zijn digitale plaat had gezet. Meedoen mocht ik niet. Die mcmg was een wedstrijdje 18+. Opgeven zit echter niet in mijn aard en stiekem bereid ik nu al mijn volgende charme-offensief voor. Weze gewaarschuwd zachtgevoelige kijker met een zwak voor zachte babywangetjes en grappige grimassen.

Nieuwe kiekjes

Waarde hobbyfotografen, waarvan familie en vrienden rijk zijn.

Jullie klikken er lustig op los als je mij ziet fonkelen in dat lensje van je handycam, gsmtoestel of mega gepixeled digitaal fotokodakske met ettelijke megapixels. Tof! Echt waar. Ik hoef jullie vast niet te vertellen dat ik een natuurtalent ben als het op poseren aankomt.



Alle foto's ooit
Ik weet dat jullie één voor één sterven om al die foto's eens ergens samen te zien want er zijn er zoveel mooitjes gemaakt. Ooiter dan ooit is je nu die kans gegeven. Natuurlijk kun je wachten tot ik nog es langs kom met een USB-stick of cd'tje. Of langskomen met harde schijf of volgestouwd SD-kaartje. Sterker nog, je kunt de fotos van je toestel laten afdrukken bij de HEMA of Kruidvat en die dan per post naar mij bussen zodat ik ze kan inscannen en op het internet en cd samen zetten. Wie weet woont er einde straat nog een uit het oog verloren duivenmelker die unieke postduiven teelt.

Meedoen voor beginners en opgevers
Vandaag is jou de kans gegeven dat allemaal sneller te doen, makkelijker. Veilig, zonder angst of schrik van op de stoel waar je nu zit. Je kunt ze mij namelijk via het internet opsturen. Oeps, ik hoor je luidop denken "dit gaat te ver, als dat snotventje denkt dat ik wat betreft e-mail aan mijn proefstuk toe ben dan ben is die echt wel van z'n kakstoel gevallen zenne". Helemaal niet de bedoeling dat ik hier de draak steek met de minder mee zijnde mens. Absoluut niet, maar ik moest heel even je aandacht om je iets handigs te tonen. Nog even en dan zeg je straks "merci dat was wel handig, en helemaal niet zo moeilijk".

Versturen voor de minder mee-zijnde mens
Twee dingen te onthouden. Ja, ik heb al een e-mailadres. Je kunt me mailen op tobiasjanssens@gmail.com Hou er wel rekening mee dat ik in deze fase van mijn leven nog niet heel veel zin heb om daar met flinke regelmaat op te reageren en zo maar het is handig om weten, niet?

"Is het dan de bedoeling dat we je gewoonweg gaan bestoken met al onze leuke kiekjes?" Nee, het is helemaal NIET — duidelijk toch hé — de bedoeling dat je mij die +50MB zwaar wegende foto's allemaal op mail zet. Niet doen! Niks mailen van laat ons zeggen zwaarder dan 5MB, nooit (enfin toch niet deze maand, ja technologie gaat snel hé). Veel te zwaar, ook al kan die flinke mailbox van Gmail dat best wel aan hoor. Nee, we doen het anders. Even bij de les blijven nu.

De e-les
We zwieren alle foto's die je mij graag wil bezorgen in 1 mapje. Netjes. Dan compresseren we dat mapje zodat het minder zwaar wordt. STOP, té moeilijk en ik weet niet hoe dat moet. Niet zo moeilijk. Als je nu toch al het angstzweet uitbreekt bel dan misschien toch al even de buurman, schoonzoon of roep er clevere dochter bij, ik zou niet graag een kruisje op mijn geweten hebben. Heb je wel wat zelfvertrouwen en doorzettingsvermogen lees dan moedig verder zonder eerste hulp te halen. This is not rocketscience, euh ja en voor die vlaams kiekskes hetzelfde. We wijken af en gaan terug naar het stapje 'compresseren van het mapje met alle foto's die je graag wil doorsturen in'. We maken van dat mapje een .zip-bestand. Op een mac kan dat makkelijk door met de rechtermuisknop op het mapje te klikken en "create archive of ..." te selecteren. In het Nederlands wordt dat ongetwijfeld iets genre: "archiveren die handel". Op pc lijkt het mij iets moeilijker maar dat zijn de pc-gebruikers vast wel gewoon, niet?




Op wolkjes sturen
Eenmaal je dan dat gecompresseerde mapje hebt dan kan je het vlotjes versturen via een website die speciaal gemaakt is voor het versturen van grotere bestanden. YouSendIt of DropSend doen dat bijvoorbeeld. Ik maakte het makkelijk en zocht al even naar de pagina om je in te schrijven op die website. geen zorg ze misbruiken heus je gegevens niet hoor. Sites die dat doen kunnen wel even mee maar zodra iemand er hoogte van neemt dan zijn ze gezien en mogen ze hun winkel sluiten. DropSend bestaat al wel een paar jaar dus geen zorgen. Het ziet er ook prima uit dus klik maar op dit linkje of op het logo'tje aan begin van deze paragraaf. Inschrijven en instructies voor versturen volgen. Makkelijk toch?