Handleiding voor het slapengaan

Als ik niet wil slapen;
me zacht in bed leggen met tut en konijn, donker maken, deur dichtdoen, zelf even stil op bed gaan liggen en af en toe "dodo" zeggen. "Dodo" zeggen voor en na fles helpt ook, dan kan ik mij al mentaal voorbereiden op feit dat ik moet maffen.

Verhaaltjes voorlezen helpt nog niet ;)

Een gespijsde speech

Geboren worden heeft zo zijn voordelen. Mensen staren je eindeloos aan, geven je onophoudelijk knuffeltjes en je wordt overladen met centen en cadeautjes. Na dikke 2 maand loopt nog steeds heelwat volk de deur plat met bloemen en leuke bijdrage's. Ik vind dat allemaal echt fantastisch. Papa die kan helemaal niet meer volgen wat wij nu eigenlijk van wie kregen dus ik neem het even van hem over om alle gulle schenkers op hun beurt ook even in de bloemetjes te zetten. Hoogtijd dus voor een kort bedankjewel woordje.

Het is tegenwoordig mode om gewoon even kort te zeggen "Bedankt iedereen, echt waar" maar voor deze gelegenheid maak ik hier graag even een uitzondering.

Kon ik speechen zou dat ongeveer zo klinken:
Glazen vaas breekt kristallen champagneglas - borst vooruit en met volle long:

Bedankt voor de bijdrage op de pamperrekening.
Bedankt Nancy & Dave, Martine & Johan, Marleen & Dirk, Maria & Leon, José & Herman, Frieda & Albrecht, Christiane & Frans, Sonia & Hugo, Mevr. Van Den Brempt & Mr. Kerkhofs, Nathalie & Rudy, de Guy, Grote-moe, Kleine oma, Alexis, Moemoe, en anderen die niet vermeld werden omdat ze pas onlangs stortten.

Bedankt aan alle babylijstschenkers.
André & Ingrid voor de kinderwagen. Erwin & Lieve voor de autostoel. Joost & Sylvie voor de Maxi Cosy. Moeke Martine voor het park, de matras, de matrasbeschermer en het hoeslaken. Marleen & Guy voor de kinderkamer. Tina & Rob voor de suikerbonen en co. Marc & vrouw voor de verzorgingstas, spenen en borstel voor de papflessen. Steven & Iris voor het Lodger inwikkeldeken. Jimmy & Cindy voor de relax, het neuspeertje, de badthermometer, de Plinky slabbetjes, de koortsthermometer en het kersenpittenknuffel. Lynn voor de parklegger. Nathalie & Johan voor de sangenic pampermachine en de zonneschermen voor de wagen. Tom & Lies voor de handdoeken, het setje washandjes, de spenen voor papflessen en het speelboek. De collega’s voor de overtrek, het Plinky waskussen en de Plinky badcape. De mensen van de Geyvaertschool. De familie Verboven voor de matrasbeschermer van het bedje. Guy & Vivane voor de papflesjes. Elske & Greg voor de bijdrage voor de draagmand. Pascal & Juliette voor de bijdrage voor de draagmand. Ann & Michel & the kids voor het verkleinkussen en de Plinky eetstoel. Jan & Sandra voor het hoeslaken voor park en het laken en sloop voor het bedje. Vicky & Steve voor de badring en de Plinky slabbetjes. Tom & Ellen voor de bedomranding. Koen & Cindy voor de speelmat en de Plinky slaapzak. De vrienden van dansschool Dance Forever voor de toolbox. Ronny & vrouw voor het dekentje. Linda. Elke voor het Plinky dekentje. Tania & Kevin voor het mobil speeltje. Lesley & Glenn voor de slaapzak. Katrien voor het Plinky laken. De vriendin van Marleen. De mensen van ING voor de set potjes van Avent. Luc & Frieda voor de verzorgingsset. De vrienden Marleen. Roger & vrouw voor de speelgoed blokken. Germaine. Jens & Silke voor de musical arch. Nonkel Paul voor de regenhoes voor de MaxiCosi. De nonkel van de Guy. Inge Van Robbroeck voor de ijsbijtring en de Plinky badhanddoek. Petra voor de Plinky badcape, het hoeslaken voor het bedje en de papfles van 330ml. Roos en Filip voor de melkpoederverdeler en de warmtegevoelige lepels. Tina & Roger voor de papfles van 330ml, de afsluitdeksels flesjes en de handvaten voor flesjes. De vrienden van de dansschool voor de tuit voor flesje en bekers. Freek & de maskes, Anita & Johnny voor de cadeaucheque waarmee we de verzorgingstafel hebben gekocht.

Bedankt aan alle Wingenaars en babyborrelbezoekers voor de milde giften en een pak leuke cadeautjes.
Bedankt Mieke & Hans, Inge, Kaatje, Filip, Bart, Sabine, Petra & Peter, Ille & Vidée, Meester Geert, Stephen, Rolf, Nelly & Koen en ook Jarne natuurlijk... om zo lang vol te houden op dat saaie feest. Bedankt hé Bontje, Marianne, Degrande & Arents, Buffelke & Dejaegere, Christelle, Nancy & Johan, Lieve, Leen en Franky. Dankzij jullie lijdt mijn varkentje nu aan obesitas, tof.

Bedankt aan alle mensen die ook hebben bijgedragen aan mijn welvaart en welzijn maar niet met hun naam in dit lijstje staan te prijken. Jullie zijn ook belangrijk.

Bonzoekbon

Voor ik zondag van een wild feest genoot bleef ik zaterdag bij mammie en pappie slapen. Papa en tante Kaat hadden namelijk snode plannen gesmeed om moeke Roksem te verrassen voor haar 50e verjaardag. Moeke listig weglokken was geen 'sinecure', ze weet alles, heeft alles door en vind alles ook wel altijd een heel klein beetje verdacht als je niet meteen helemaal recht op je pootjes valt. Maar jarenlange training heeft papa geen windeieren gelegd en met mij als afleidingsmanoevre had hij het natuurlijk een pak makkelijker. Ik zou zogezegd voor het eerst bij moeke blijven maar werd ziek en er moest afgebeld. Om de gemoederen te bedaren dan maar moeder-zoon dinerke, even iets ophalen in het jeugdhuis en supraeis! Lachen, gieren, brullen, traantjes en moeke laten handjes schudden en zoenen met mensen waarvan ze de laatste 25 jaar het spoor bijster was.



Bongobon
Van al die leuke mensen kreeg moeke een dikke smak centjes en een leuke Bongobon Citytrip. Zo’n bon krijgen is leuk, en makkelijk als je niet goed weet wat geven. Je bent een beetje vrij er zelf nog mee te doen wat je wil maar dan begint de miserie. Zo’n dertigtal suggesties die zichzelf op bongo.be allemaal even lekker aanprijzen. Je kent geen van alle 30. Right. Welke kiezen we dan? Euh euh euh...
Ontbijt met bubbels is bijvoorbeeld zo'n ramp. Je geeft het makkelijk want het kost niet té veel. Het kreng lag bij papa en mama meer dan een jaar op de kast onder het stof, en toen ze het ding vorige maand in allerijl moesten inruilen was de boodschap unaniem: "sorry meneer wij zijn helemaal volboekt deze maand". Maar geen nood intussen kregen ze er al een nieuwe.

Het lijkt soms meer op iets om een vriend mee te pesten.

Waarom biedt bongo.be niet de mogelijkheid reviews na te lezen van anderen? Anderen die de ‘BONGO Relax 2009’ kregen en dan gingen voor de ‘Amalya in Aartrijke’, het heerlijk vonden maar toch maar een rating gaven van 3/5. Of anderen als Jean-Pierre en Linda die het ‘BONGO Wandelweekend 2009’ cadeau kregen en lang twijfelden tussen de Lodge in Houthalen en het hotel Arcen in Arcen, dan toch maar voor het hotel Arcen gingen en er heel content van waren. Vertellen hoe ze er Marie-Paule en François leerden kennen die al de Bongo Relax in Mechelen hadden uitgeprobeerd maar het daar toch niet echt super vonden... “Mooie foto’s hé, en ze gaven er een heel goede service.”

Peter had dat precies wel kunnen gebruiken, nu moest hij afdruipen en een teleurgesteld een postje schrijven, och arme: http://peter.apestaart.org/drupal/teleurgesteld-bongo-weekendesk

Customer reviews op de onderdelen van Bongobonnen zouden: een interessante bijdrage kunnen zijn voor de prijssetting, bepalend voor de keuze van anderen, een meerwaarde kunnen creeëren voor bepaalde locaties, de service bij participerende bedrijven kunnen scherp houden en eventueel zelfs bedrijven de mogelijkheid bieden bij te sturen waar het beter kan of wat de demand is van de mensen die er gaan of geweest zijn.



Anyway het zal moeke een worst wezen want wil naar Lissabon, veel hotelkeuze was er niet en verder doet ze niet moeilijk. Ze is namelijk niet geïnteresseerd in wat anderen zeggen of denken over haar snoepreisje. Ze gaat en daarmee basta! Misschien kan ze wel eens gaan piepen wat de locals haar te bieden hebben.

Klein feest, grote mensen

Toen papa vorige week laat thuiskwam van de Brugse stadsderby kregelde hij luidkeels bij het binnenkomen. "Ot d'UNESCO ech peist dot Wes-Vloms ant tutstervne i ton zoen se best ne ki indn' iestsaait vant'Olympia goan zitn ot zundaghe i". En toen ik zondagavond van een wild feestje thuiskwam wist ik helemaal wat hij bedoelde.

Klein feest, grote mensen
Pappie (lees: opa, papa van papa) had het weer helemaal voor elkaar. Wat aanvankelijk een onderonsje me familie zou worden werd een heuse volksverhuis naar het plaatselijk schooltje te Sint-Elooi Wingene. Familie, buren, buren van de buren, vrienden en kennissen. Lieven, mannen, vrouwen en kinderen van de vrienden zakten af voor spijs en drank. De één al West-Vlaamser dan de andere, en papa deed geduchtig mee. Het duurde even voor ik alles verstond maar nu heb ik het helemaal onder de knie.



Wast Vloms?
Twa echt Vloms da ze doa ant klappen waorne, jongne jongne jongne. Da i welle nie geel normol wi joene. Alli vint mot da ne ki kun volgne eh. Ik bennekik wok mo van Mechelen wi joane en ze klappen doa ol azo lik of ak kik nu beizg zinne eh. Die man van d'Unesco willen dat ton goan beschermen mo vint toch. Ze willen ton daj daj da ne ki zoe moen leern ipt schole, schrivven. Schrift eki eu toale da ze alleeene mo klappen, da ze noois in boekstjes gezet enne en nu dan ter azo van die gestekakkers zin dien dadunder beter foelen dan de reste, of dan meedoen omdat mot en gin echt out vloms mi kun klappen gaon ze da ton begin invoerne en in boekstjes zettn doe ki geweune e. Wit je welle. Tis wok e bitje te ziene oj van Bruge zit goj al heel anders gon klappen dan oj nu pakt van oedeburgh zi eh ja kejt. En al die achterzetters en al ja je ku gi da ni gon aleeren. d'Unesco zoet under beter bezig oedn met etwa da ze twa van kun. Lik gebouwtjes en ol. Winder gon us wel bezig oedn met us toltje vors te klappen en over te draagne an us kinders en de kinders van us kinders. Kik no ik. seffes kommekik in Wingne toe en ti gin katte die da deure et dakkik feitelijk ni van agunterkanten zin. En in Mechelen wor ak weune weetn zewok niet dakkik van ander ofkomste zoe zinne dus tkom ol goed. Merci van up je tan te bitten en geniet van de fotootjes e.

En nog geern eki an ol dee dan gekommen zin, bedankt vo te kommen, en de kadoos en ol die kartjes en ol, ze staon ier schooène up de kasse wi.

Tjoow eh!

Helden verhalen

Mijn papa houdt van leeslintjes. Ik, ik hou zo van leleetjes. Leleetjes zijn die labelflapjes die aan elk pluchebeests' kont genaaid zijn. Mijn papa praat graag in het honderduit over dingen die hij of iemand anders hebben meegemaakt. Daarbij gebruikt hij graag een grote pot zout en veel siroop. Hij gaat graag langs Parijs rond mar verteld wel altijd over echt gebeurde dingen. Het gaat niet alleen over de feiten, het gaat ook over het gevoel. Een verhaal heeft geen levensvatbaarheid zonder extra's, zonder saus, zonder gevoel, zonder eigenbelang van de verteller, zonder meer. Ik geniet van stilte en rust. Ik hou van veel kabaal, gepraat en mooie verhalen die mij sussen en stiekem ook iets leren. Papa leest heel graag. Als hij niet computert, neust hij in een boek. Computert schrijft men met een d niet t. Onlangs las hij mij voor uit heldenmerk. Hij heeft het bijna uit. Een verhaal moet goed verteld zijn, inhoud hebben en nog wel heelwat dingen maar bovenal, een verhaal moet doorverteld.

Een onsterfelijk verhaal
Terwijl papa mij gisteren zachtjes wiegend suste vertelde hij mij zijn verhaal. Een verhaal. Een onsterfelijk verhaal. Papa had het van zijn grootvader. Opa, pa, Fernand. Het was zijn peter, zijn doopvader. Fernand is ook mij tweede naam. Mijn derde is die van mijn mama's peter, Marcel. Zoals van die onderlijfjes van Christophe en Kaat.

Papa kent veel verhalen die zijn grootvader hem vertelde. Bijvoorbeld het verhaal achter een uitspraak die men in de Polderstreek bovenhaald wanneer iets veel meer lijkt dan het is: "Twa lik eu Kobboarts veughele nje zat doot up ze stock".

Vrij vertaald betekend dat evenveel als: "het lijkt net die vogel van Mr.Cobbaert, die zat ook dood op zijn stok". Het is een erg plaatselijk Polders gezegde die men vlotjes bovenhaald om aan te tonen dat het allemaal maar weinig soeps is. Dat het veel minder waard is dan het lijkt. Dat het wel mooi verpakt zit maar weinig inhoud heeft. Je zegt het wanneer iets weinig feitelijkheid maar veel volume heeft.Het kan vaak geegd van politiekers, veel verhaal, weinig inhoud.

Guillaume zou het bijvoorbeeld kunnen zeggen, nadat hij het boekje van meneer Maeda uitgelezen heeft. Simplicity. Guillaume vond het veel knopjes maar weinig licht. Misschien begreep hij het niet, of misschien bracht John zijn eenvoud gewoon met te weinig meeslepende saus. All the facts but none of the flavor. Vast.

Mr. Cobbaert en het verhaal van de vogel
Papa's grootvader, mijn intussen overleden overgrootvader, de Ferre. "Seule bloedt", zoals ze wel eens riepen vanuit de tribune langs het voetbalplein, werkte bij de boer. Voor dag en dauw, van 1947 tot 1952, hij werd er man, hij was er puber. Hij werkte er voor een appel en een ei, en een steengoed verhaal die als een onsterfelijke levensles verder leeft.

Mr.Cobbaert was de grootste producent in vogelvoer nadat de Duitsers de aftocht bliezen in 1945. Cobbaert leverde zo goed als elke boer van Knokke tot de Panne vogelzaad. Menig kip en zangvogel at ermee zijn maagje vol. Mr.Cobbaert was de rijkste boer der polders en had altijd wel wat te vertellen. Hij vertelde iedereen dat de kippen van de boeren maar zo lekker werden door zijn vogelzaad. Hij overpochte ook elke pluimveehandelaar dat hij het was die hun mooiste vogels had gemaakt.

U begrijpt, er kwam als snel reactie. De pluimveehandelaars waren niet meteen jaloers van Cobbaerts rijkdom. Wel waren ze erg aangedaan dat hij met hun welverdiende pluimen ging gaan lopen. Ze waren uit op wraak. Zoete wraak. Ere wie ere toekomt. Ze kwamen samen in een droge kille schuur aan de rand van Tilleghem bos. In die donkere nacht smeedden ze hun duister plan om die vervloekte Cobbaert een toontje lager te doen zingen. De boeren waren het vrijs nel eens. Cobbaert mag dan wel het beste zaad hebben, één van ons heeft de mooiste vogel. Mooier dan die van Cobbaert.

Kort daarop werd een vogelwedstrijd georganiseerd. Daar werd de mooiste vogel der Polders verkozen door een jury vogelkenners. Zo goed als alle ogels werden voerden met het zaad van Cobbaert. Allen behalve één. Eén ongelooelijke prachtparkiet. Zijn veren waren als met goud doordrongen. Zijn pootjes als met brons bezet. Cobbaert was razend van jaloezie en was als de dood voor mogelijks gezichtverlies. Nog voor de wedsrijd kon beginnen kocht hij de vogel voor een woekerprijs van de arme stakker die tot dan toe de trotse eigenaar was van het beestje. Rocco, want zo heette de vogel, won met glans het prestigegebeuren en Cobbaert schoof apetrots terug richting zijn hoeve omringt door mijlen landerijen. De dagen daarop hing Cobbaert aan de grote klok dat hij het was die de mooiste vogel bezat. Al was het niet gekweekt en grootgebracht met zijn zaad. Waar anders kon Cobbaert gaan pronken en uitpakken dan in café de Lijmpot, daar waar menig boer bleef plakken.

De lente stond op springen en het was tijd voor het jaarlijks boerenfeest. Na de burgemeesters' toespraak beklom Cobbaert het podium en nam het woord. hij sprak: "ik ent beste zoad, ik ent schoenste veughel, ik zin ier den boas, tis ier ol van min" (= ik heb niet alleen het beste zaad, ik heb ook de mooiste vogel van alle Polders boeren. Ik, ben hier heer en meester). Het werd muisstil op het Zerkegemse dorpsplein. Tot op zekere moment een schorre stem de stilte verbrak en riep: "ey Cobbe, ej em olle ki zien vliegene die veughel va je?" (= heb je die mooie vogel al eens zien vliegen beste vriend?). Een publieke schaterlach overstemde toen het klokken van de kerktoren. Cobbaert was er niet gerust in en repte zich sneller dan ooit terug naar zijn Zedelgemse hoeve. Daar porde hij zijn prachtparkiet aan om hem te doen gaan vliegen maar als voor dood bleef het beestje zitten. Het kon niet vliegen.

Wat is nu een mooie vogel die niet vliegen kan?

En zo zegt men in de Polders bij tijd en stond van dan af aan: "Twa lik eu Kobboarts veughele nje zat doot up ze stock".

Most cute young geek

Tobias, een foto van Pieter Baert.

In de stille uithoekjes van ons land droomt menig verbleekte codeschrijver stiekem van een selectie voor de volgende mcmg. Ik verkies het niet met hoofdletters te schrijven want dat hoort niet en dat staat zo lelijk. Vanuit mijn parkje kon ik vlotjes op papa's scherm het hele gebeuren een beetje volgen. Vrouwe Helena ontketende een ware wedloop naar haar beschreven pagina's door een digitale prentjeskeuring te houden van mannen die internetwise een beetje overactief zijn.

Prentjeskeuring
Qua mooie prentjes moest ik niet onder doen voor de meesten, zeker niet nadat die lieve Pietelman mij tijdens mijn slaap op zijn digitale plaat had gezet. Meedoen mocht ik niet. Die mcmg was een wedstrijdje 18+. Opgeven zit echter niet in mijn aard en stiekem bereid ik nu al mijn volgende charme-offensief voor. Weze gewaarschuwd zachtgevoelige kijker met een zwak voor zachte babywangetjes en grappige grimassen.

Nieuwe kiekjes

Waarde hobbyfotografen, waarvan familie en vrienden rijk zijn.

Jullie klikken er lustig op los als je mij ziet fonkelen in dat lensje van je handycam, gsmtoestel of mega gepixeled digitaal fotokodakske met ettelijke megapixels. Tof! Echt waar. Ik hoef jullie vast niet te vertellen dat ik een natuurtalent ben als het op poseren aankomt.



Alle foto's ooit
Ik weet dat jullie één voor één sterven om al die foto's eens ergens samen te zien want er zijn er zoveel mooitjes gemaakt. Ooiter dan ooit is je nu die kans gegeven. Natuurlijk kun je wachten tot ik nog es langs kom met een USB-stick of cd'tje. Of langskomen met harde schijf of volgestouwd SD-kaartje. Sterker nog, je kunt de fotos van je toestel laten afdrukken bij de HEMA of Kruidvat en die dan per post naar mij bussen zodat ik ze kan inscannen en op het internet en cd samen zetten. Wie weet woont er einde straat nog een uit het oog verloren duivenmelker die unieke postduiven teelt.

Meedoen voor beginners en opgevers
Vandaag is jou de kans gegeven dat allemaal sneller te doen, makkelijker. Veilig, zonder angst of schrik van op de stoel waar je nu zit. Je kunt ze mij namelijk via het internet opsturen. Oeps, ik hoor je luidop denken "dit gaat te ver, als dat snotventje denkt dat ik wat betreft e-mail aan mijn proefstuk toe ben dan ben is die echt wel van z'n kakstoel gevallen zenne". Helemaal niet de bedoeling dat ik hier de draak steek met de minder mee zijnde mens. Absoluut niet, maar ik moest heel even je aandacht om je iets handigs te tonen. Nog even en dan zeg je straks "merci dat was wel handig, en helemaal niet zo moeilijk".

Versturen voor de minder mee-zijnde mens
Twee dingen te onthouden. Ja, ik heb al een e-mailadres. Je kunt me mailen op tobiasjanssens@gmail.com Hou er wel rekening mee dat ik in deze fase van mijn leven nog niet heel veel zin heb om daar met flinke regelmaat op te reageren en zo maar het is handig om weten, niet?

"Is het dan de bedoeling dat we je gewoonweg gaan bestoken met al onze leuke kiekjes?" Nee, het is helemaal NIET — duidelijk toch hé — de bedoeling dat je mij die +50MB zwaar wegende foto's allemaal op mail zet. Niet doen! Niks mailen van laat ons zeggen zwaarder dan 5MB, nooit (enfin toch niet deze maand, ja technologie gaat snel hé). Veel te zwaar, ook al kan die flinke mailbox van Gmail dat best wel aan hoor. Nee, we doen het anders. Even bij de les blijven nu.

De e-les
We zwieren alle foto's die je mij graag wil bezorgen in 1 mapje. Netjes. Dan compresseren we dat mapje zodat het minder zwaar wordt. STOP, té moeilijk en ik weet niet hoe dat moet. Niet zo moeilijk. Als je nu toch al het angstzweet uitbreekt bel dan misschien toch al even de buurman, schoonzoon of roep er clevere dochter bij, ik zou niet graag een kruisje op mijn geweten hebben. Heb je wel wat zelfvertrouwen en doorzettingsvermogen lees dan moedig verder zonder eerste hulp te halen. This is not rocketscience, euh ja en voor die vlaams kiekskes hetzelfde. We wijken af en gaan terug naar het stapje 'compresseren van het mapje met alle foto's die je graag wil doorsturen in'. We maken van dat mapje een .zip-bestand. Op een mac kan dat makkelijk door met de rechtermuisknop op het mapje te klikken en "create archive of ..." te selecteren. In het Nederlands wordt dat ongetwijfeld iets genre: "archiveren die handel". Op pc lijkt het mij iets moeilijker maar dat zijn de pc-gebruikers vast wel gewoon, niet?




Op wolkjes sturen
Eenmaal je dan dat gecompresseerde mapje hebt dan kan je het vlotjes versturen via een website die speciaal gemaakt is voor het versturen van grotere bestanden. YouSendIt of DropSend doen dat bijvoorbeeld. Ik maakte het makkelijk en zocht al even naar de pagina om je in te schrijven op die website. geen zorg ze misbruiken heus je gegevens niet hoor. Sites die dat doen kunnen wel even mee maar zodra iemand er hoogte van neemt dan zijn ze gezien en mogen ze hun winkel sluiten. DropSend bestaat al wel een paar jaar dus geen zorgen. Het ziet er ook prima uit dus klik maar op dit linkje of op het logo'tje aan begin van deze paragraaf. Inschrijven en instructies voor versturen volgen. Makkelijk toch?

De ziekenfonds vergelijking

Maandag:
Papa komt met tegenzin binnengewandeld. De man van de Neutrale overhaalde mama, hij komt straks zijn zegje doen. Papa ziet dat niet zitten. Hij gromt.



Stipt om zeven uur belt de man aan. Papa kijkt op zijn horloge en zegt langs zijn neus weg: "als de mens een plastron (*) aan heeft dan gooi ik de deur terug dicht". De mens heeft geen plastron aan, hij is losjes aangekleed en praat verbazend vlot ABN (**). Papa's humeur verminderd zienderogen. Toch heeft hij Bruno, de mens, nog niet hoog op.

Bruno tovert een hele dikke map uit zijn aktentas en leg die met zorg op onze dineertafel. De bijhorende Starck stoelen zijn oud maar nog niet versleten. Bruno gaat zitten en begint te praten. Papa zit nog niet, hij zoekt een pen, en papier. Bruno doet zijn verhaal en papa stelt af en toe een scherpe vraag. Het gaat vlotjes op en af. Papa leert veel bij tijdens de Neutraal gekleurde babbel over het ziekenfonds.

Bruno onderstreept bij aanvang van het gesprek dat het Vlaams & Neutraal Ziekenfonds geen commerciële instelling is. Ze zijn een dienst die willen informeren. Het klinkt allemaal erg overtuigend. Papa zit te popelen om de man te vragen wat hij heeft gestudeerd maar laat zijn vraag voor wat het is en luistert ogenschijnlijk geïnteresseerd verder. Ik hou me gedeisd want weet dat papa niet veel kaas gegeten heeft van sociaal zekerheidsrecht.

Vader Staat
Bruno begint netjes van bij het begin. Een ziekenfonds is er om mensen te helpen die medisch in de problemen zitten. Het is Vader Staat die ervoor zorgt dat mensen in nood voldoende worden uitgekeerd om die problemen het hoofd te bieden. Fondsen hiervoor worden uitgekeerd het Rijksinstituut voor Ziekte- en Invaliditeitsverzekering, beter bekend als het RIZIV. Het RIZIV financiert 5 organisaties die hun leden uitkeren als zij medisch in de problemen komen. Dus als ik naar de dokter of tandarts ga en geld moet terug krijgen dan wordt dat uitgekeerd door het ziekenfonds. Het is echter zo dat niet elk ziekenfonds evenveel uitkeert. Die zogenaamde 'voordelen' verschillen van ziekenfonds tot ziekenfonds. Het hoe en waarom van die verschillen is de reden van Bruno's bezoekje.

5 organisaties, die liever geen instelling genoemd worden
Historisch zijn er 3 grote ziekenfondsen; de Christelijke Mutualiteit, de Sociale en de Liberale. De namen alleen al doen je meteen denken aan politieke partijen of formaties. Maar, blijkbaar, ontkennen deze organisaties banden met politieke partijen. Waarom is mij geheel onduidelijk. Ze willen ongetwijfeld ook scoren bij mensen die op andere partijen stemmen.
Bruno komt eindelijk aan zijn 'pointe': "de Neutrale kan u meer voordelen bieden omdat zij geen bijdrage moeten leveren aan een politieke partij. De subsidies die wij krijgen van het RIZIV gaan dus integraal naar onze leden. Bij die andere (3) ziekenfondsen gaat 33% van hun subsidies naar de steun van een politieke partij". Papa is aandachtig, hij houdt van mensen met commerciële vaardigheden, zeker als die werken voor een organisatie die niet als commerciële instelling benoemd wil worden.

Commercieel Afgevaardigde van een niet-commerciële instelling
Voor Bruno zijn lijstje met voordelen begint te overlopen hamert hij nogmaals op de waarden van het ziekenfonds die hij vertegenwoordigd. Ze willen informeren en goede service bieden door persoonlijk contact. Bruno geeft zijn kaartje af en laat weten dat we met vragen altijd bij hem terecht kunnen. Ook tijdens het weekend. Op het kaartej staat te lezen dat Bruno Commercieel Afgevaardigde is van het Vlaams & neutraal Ziekenfonds. Commercieel Afgevaardigde!? Papa schrapt het woordje Commercieel, Bruno verpinkt niet ...

Cijfers boeien iedereen
Sommige mensen staan er voor bekend lange lijstjes te maken met veel cijfertjes in. Andere mensen gieten die cijfers graag in grafiekjes. Bruno had geen lijstjes noch grafiekjes, hij schudde er zomaar enkele uit zijn mouw.

Bruno lijst op: "de Neutrale is alleen actief in Vlaanderen en heeft 84 kantoren. 105000 mensen sloten zich reeds aan en betalen als leden een bijdrage. Zo'n bijdrage is niet verplicht, je kan je ook gratis aansluiten maar dan geniet je niet alle voordelen. De Neutrale groeit sterk. Het dankt zijn groei vooral aan 'word of mouth', ofte, mond aan mond reclame maakt de Neutrale groot. Met name 83% van de nieuwe leden kwamen met de Neutrale in contact via de referenties van vrienden of kennissen. In vergelijking met 2007 sloten in 2008 8,6% meer leden zich aan bij de Neutrale. De Neutrale is het sterkst in Mechelen, de stad waar ze groot werden. 1 op 3 Mechelaars is bij de Neutrale aangesloten. Er is erg weinig activiteit op de FAQ pagina van de Neutrale website maar ik weiger daaruit te concluderen dat Mechelaars het internet nog niet ontdekten. Wel geteld 1 veel gestelde vraag staat er opgelijst.

Het verhaal van de Neutrale
Bruno blijft vlekkeloos zijn verhaal doen. Hij doet dat eigenlijk wel erg goed, zelfs papa is bijna fan. Bruno vouwt een A3 open met die netjes 33 belangrijke voordelen oplijsten. Papa onthoud dat al die voordelen wel erg handig zijn maar hoopt stil in zijn hoofd dat men hem wel zal contacteren moest hij ooit van één van die voordelen kunnen genieten. Het zijn er te veel om op te sommen, mits interesse verwijs ik u graag door naar de commerciële afdeling van het ziekenfonds dat zich het Vlaams & Neutraal Ziekenfonds heet.

Uw vrijheid, uw zekerheid. Het plan
Bruno bereikt zijn doel hij laat papa een "aanvraag tot mutatie" ondertekenen. Het wordt als volgt onderhandeld: "u tekent geheel vrijblijvend de aanvraag tot mutatie. Moest u zich nog bedenken dan kan die aanvraag vrijblijvend worden geannuleerd. Ik begrijp dat u graag verhaal gaat halen bij uw huidig ziekenfonds. Zij zullen u ongetwijfeld contacteren als zij deze aanvraag zien passeren. Vraag hen naar hun aanbod, en maak uw keuze. U kunt steeds bij mij terecht met vragen of opmerkingen." Papa is nu helemaal in zijn sas. Hij zit van oudsher bij de CM. Nooit eerder dacht hij eraan te veranderen. Nu wel.
Het plan luidt als volgt: als de CM opbelt zal hen de kans gegeven worden hun verhaal te komen doen. Zij zullen ongetwijfeld ook hun lijstje met voordelen op papier hebben gezet. Dat kan dan worden vergeleken en de keuze gemaakt.
Eigenlijk heeft papa al zo'n boekje van de CM met hun voordelen. Maar hij vind dat de CM wel moeite mag doen om ook eens langs te komen. Een beetje zorg voor de leden die niet ziek zijn mag wel. Papa vind de huisstijl van de Christelijke stukken beter, maar de Neutraal gekleurde commerciële babbel van Bruno was erg menselijk en overtuigend. Ik begreep dat de CM nog tot uiterst 25 maart heeft om te reageren. We zijn benieuwd.

Recht op spreken
Beste concurrent van de Neutrale, u heeft uiteraard recht op antwoord of reactie op de inhoud van bovenstaand artikel. Ik verwijs u daarvoor graag naar de comment-sectie, of, als u dat té 'gevaarlijk' vind dan mag mij altijd een mailtje gestuurd worden. Mailen kan op tobiasjanssens [at] gmail.com

Nootjes met een voet:
(*) Een plastron wordt ook wel een das genoemd. Zo'n raar sliert-achtig ding die mannen wel eens rond hun nek durven slingeren als ze een belangrijke vergadering hebben of indruk willen maken. Misschien was die vergadering toch niet écht zo belangrijk voor de mannen van de Neutrale.
(**) Algemeen Beschaafd Nederlands zoals het hoort. Vis met korte, niet lange ie.

Carpoolpapa

Rij met mij
Elke dag pendelt papa met mama's firmawagen van Mechelen naar Brussel. Volgende donderdag rijdt hij dus gezellig mee zonder vlag van Peeters & Pichal. Hij deelt de wagen graag met iedereen uit de buurt van Mechelen Noord, voor een vriendelijke reactie wil hij nog wel es omrijden naar Mechelen Zuid. Van Mechelen schuift hij dan vlotjes naar beneden richting Laken, Sint-Jans Molenbeek tot Brussel-Noord.

Carpoolpapa
Voor mobiele prijzen en andere natura doet papa het lang niet meer. Hij is tevreden met z'n inboedel en mobieltje. Het lijkt hem wel es gezellig iemand mee te nemen en als het meevalt wie weet dan gebeurt het wel es meer. Papa leerde mama niet carpoolend kennen, ze zijn collega's.

Carpoolmatches verwijs ik graag naar de commentsectie van dit postje dan zien we elkaar ongetwijfeld binnenkort. Zet alvast wat koffie op! Tot op de carpooldag, 5 maart. Ofte volgende donderdag. Klik hier om via carpool.be je plaatsje in de wagen van een echte carpoolpapa te veroveren.

Stielmannen, mannen met stijl.

Zondag
Dit moet een zondag zijn, ik voel me lekker en ik maak me niet druk. Dit moet een zondag zijn, ik slaap de hele dag oh wat een geluk.

Dolle pret
Het begon nochtans niet bijster goed deze morgen. Ik had al last van die vervelende krampjes van bij het krieken van de dag. Jammeren en sukkelen tot het eindelijk middag werd en ik luid werd opgeschrikt door, jawel weer, die vervloekte bel.
Briiiiiiiiiiiing. Schrik! Zucht ... Briiiiiiiiiiiiiiuuong. "Haaaaah, niet nog es. Vast kinderen aan de deur." Inderdaad. De familie klepkes met de hele inboedel. Leuke bende wel en al snel ging ik weer van arm tot arm. Eve, Febe, Wout, Lieve, Eve, Febe, Sylvie, Lieve, Sylvie, Wout, en "eeeuh ikke nog es".

De klusjeszondag
Pas toen de kleuterbende met mama's de deur uit was vond ik rust. Pas dan kon ik zalig indommelen onder het kreunende kabaal van een heerlijk donderende boor. Wat zeg ik; boren. Het was zo'n zondag, ja. De klusjeszondag. En er moest wat gebeuren.

Pootjes onder de wasproducten kast. Wasrekje opgehangen. Kapstok voor 8 geïnstalleerd. 12 schoenkastjes vastgevezen. Frame omhoog gehangen. Kader gecentreerd en gemonteerd. 2 halogeen spotjes 50w vervangen. 7 lichtvoorzieningen doorgeschakeld. Kruidenrekje vastgemaakt. Kruimeldief opgehaakt. Spiegel plaatsje gegeven. Kast in elkaar gevezen. Riffel voor gordijn vastgehangen. Het huis daverde op z'n grondvesten. En of dat nog niet genoeg was moesten er pintjes gedronken en luid gecommuniceerd tussen pappie, peter en de papa de hele namiddag lang.
Mannen, heerlijk. Nooit zo thuis gevoeld. Van bij de eerste trilling lag ik in dromenland, en pas toen de kleuterbende terug kwam binnengehuppeld ontwaakte ik uit dromenland.

Soort zoekt soort
De 'vrouwen in mijn leven' beperken zich voorlopig nog tot een handvol koffiedrinkende schoonheden, mama, oma's en moeke's. Rekening houdend met de leeftijd en afkomst van deze groep neem ik aan dat deze groep zich perfect het vrouwelijke gemiddelde aanmeet. Dat gemiddelde beweert dat mannen geen twee dingen tegelijk kunnen.

Mannen kunnen dus maar 1 ding tegelijk, zalig. Wat kan het leven dan toch eenvoudig zijn, blijven. Ik hou het er op dat mannen wel veel moeten kunnen. Ze moeten kunnen: pampers verversen, een invasie plannen, een kip kelen, een schip besturen, een gebouw ontwerpen, een muziekstuk schrijven, de rekening maken, een stervende zalven, orders aanvaarden, orders geven, nieuwe problemen analyseren, heerlijk koken, vechten, drinken, een computer programmeren, autorijden, carrière maken, een koelkasten plaatsen, nagels kloppen, gaten boren, gras afrijden, lampen hangen.
Kortom specialisatie is voor mieren. Mannen kunnen alles. Mannen gaan vaak 's nachts op stap. Mannen zijn van jongsaf aan als man groot gebracht.

Wanneer is een man man?

Mannen zijn in deze wereld onvervangbaar
Mannen, 2 generaties ouder, bouwden nog met beide handen hun eigen huis. Van fundering tot het laatste lekje verf.



Mannen van 3 generaties voor mij reden met hun fietsje telegrams rond naar belangrijke mensen 40km verder. Mannen van 3 generaties voor mij werkten zich bij de boer uit de naad voor een appel en een ei. Mannen van 3 generaties voor mij werden volwassen met zakken van 100kg op de rug. Mannen van 3 generaties voor mij hadden 2 jobs. Eén aan de spoorweg van 7u tot 15u30, en één 'achter hun uren' van 17u tot 21u. Een stielman, de man van het vak. 12 stielen, 13 ongelukken.

Mannen van 3 generaties voor mij leerden hun zonen nog een muur metsen, voegen, een vloer en parket leggen, schilderen, plakken, plamuren, boren, nagelen, ga zo maar door. Mannen van 3 generaties terug waren nog mannen, die van 2 generaties terug ook. Nu zijn het nieuwe mannen. Nieuwe mannen zijn anders. Nieuwe mannen geven hamers, meters, tangen, draden, vijzen, nagels en ander materiaal aan. Nieuwe mannen zoals mijn papa.

Mijn papa stond erbij en keek ernaar. Mijn papa stofzuigde de hele dag door waar het werk af was. Mijn papa zorgde onophoudelijk voor een verse aanvoer van frisse pintjes. Mijn papa hing vervolgens nog de was op en deed de rommel in huis netjes aan de kant. Mijn papa tokkelt de godganse dag op zijn computer en verdiend daar er zijn brood mee. Mijn papa is de nieuwe man. Mijn papa zal mij niet langer een huis leren bouwen, zoveel is duidelijk.

Het moet dus van de nieuwe vrouw gaan komen.
Vrouwen, wij mannen, rekenen op u.

Een draagbaar sms'je

Dames, Fai'ke, Mai'ke, jullie zijn niet aanwezig op het net anders had ik jullie met een linkje beloond. Beloond? Wel, jullie hebben namelijk mij het creatiefste kaartje gestuurd en behoren vanaf vandaag tot het creatieve clubje van mijn fanclub. Proficiat.

Creatief gepraat
Ik kreeg namelijk onlangs een pakketje opgestuurd van de dames. Om mij, mama en papa te feliciteren. Met mijn geboorte. In het pakketje zat een zwart plastic bordje met gleufjes en lettertjes bij. Die lettertjes schuiven lekker in die gleufjes en zo kan het bordje dienen als leuke-boodschap-bordje. De bijsluiter las netjes: "make your own sign in minutes". Een begeleidend briefje legde uit dat de inhoud van het pakje "een fantastisch veelzijdig productje" is. Zal wel. Een schreeuwerig titeltje roept dat dit een "draagbaar sms'je" is. Eronder wat meer uitleg die verteld dat dit schuifraampje bedoeld is om "vrienden met een ontroerend woordje een leuke boodschap te brengen". En vraagt je om te stoppen met virtuele sms'jes te sturen naar elkaar. Sterker nog. Het volgende lijntje stelt prompt: "gooi uw gsm door het raam en bestel bij ons een draagbaar sms bordje". Nou ik heb helemaal nog geen gsm. 3 kleine infografiekjes tonen een situ waarvoor het bordje erg van pas zou kunnen komen: als positieve boodschap op je bureau, om je man mee te delen dat je zwanger bent en als je een onbekende moet ophalen aan de luchthaven. Het proberen waard toch. Verder leest de bijsluiter nog het volgende: "het draagbaar sms'je is niet langer privé. Een positieve boodschap wil je toch met iedereen delen? Als je bent uitgekeken op de boodschap kun je het veranderen en overbrengen naar één van je vrienden. Op die manier zie je nog eens wie jou nauw aan het hart ligt." Fysiek contact, affectie, daar houdt een mens toch van. Is dat niet het enige wat écht telt, wat écht belangrijk is in het leven?

Politiek plakkaat
Lijkt me wel een handige tool voor mensen in de politiek, van het internet hebben die uiteindelijk toch nog niet veel kaas gegeten. Canvassen kunnen ze wel nog, en dat bordje zou verdomd handig zijn. Het gaat hem in de politiek uiteindelijk toch allemaal over een korte maar krachtige, betekenisvolle en duidelijke boodschap. Nou als je het niet verteld krijgt in zo'n draagbaar sms'je dan kap je er best mee. Behalve dan die zwarte man uit de You State Us Nights. Die begreep het wel helemaal volgens papa. Enfin, zijn partij, want blijkt nu allemaal van Kirsten Verdel dat het niet Obama was die die knappe internet tooltjes allemaal bedacht. Wat had je dan gedacht... Nee nee, de online campagne van de democraten was even knap en uitgebreid geweest had Hillary de democratische presidentskandidaat geworden. Nou. Netjes. Kirsten Verdel zou de eerste buitenlandse stafmedewerker geweest zijn die achter de schermen van het democratische kamp mee campagne voerde voor een Amerikaanse presidentsverkiezing, knap. Het blijkt knap lastig om daar een werkvergunning vast te krijgen, ach die Amerikanen. Net Romeinen. Kirsten pende haar ervaringen neer in een boek genaamd: "van Rotterdam naar het Witte Huis". Papa bracht vandaag een handgetekend exemplaartje mee naar huis. Ach wat, ver van m'n bed show die Obama. Lijkt me wel een fijne kerel. Hij doet me zo denken "al dragen apen gouden ringen, het is beter te streven naar het onmogelijke dan te berusten in het haalbare". Mooi. Nieuwe pameeeeeeuur. Slaapwel.

Voetnootje
ps: de voetnoot van de bijsluiter van het creatieve pakketje leest: "dit product is tot stand gekomen in GARAGE64, Brussel © 2009." Voor meer info moet je dus bij Fairuz en Maaike zijn. Wil je ook graag zo'n draagbaar sms'je in huis halen drop dan een korte comment, let wel: een draagbaar sms'je kan maar 140 karaktertjes lang zijn dus geen info als je commentaar langer is :)

140 karakters,... komt me bekend voor, even denken.

Het piemelgefriemel van Mr. Pavlov

Mijn papa is gestopt met roken. Niet omdat mama het vroeg of omdat hij op sterven na dood dreigt te zijn, nee hoor. Zomaar. Zonder hulp. Op karakter. Als voornemen voor het nieuwe jaar, 2009. Stiekem een beetje omdat het 'in' is. Maar ook een beetje voor mij. Omdat het zo stinkt en omdat papa met die centjes veel meer pintjes kan drinken, al laat hij die pintjes voorlopig ook maar een beetje voor wat ze zijn. Ze zijn namelijk getrouwd met die sigaretjes en kunnen dus niet zonder elkaar. Ik hoorde overigens onlangs van een heel pientere bezoeker dat je piemel door te roken kan inkorten. Wel maar tot max. 1 cm. Geen paniek dus beste roker. Al is die van mij toch wel al dikke 2cm van bij geboorte maar daar gaan we nou eens niet over uitwijden op het internet. Al kan ik het toch niet laten effe mee te geven dat mama erg trots was toen ze 'die van mij' voor het eerst van nabij inspecteerde. Doch blijkt ook uit het verhaal van de kwistige verteller dat de piemelgrootte helemaal niet onbelangrijk is. Sterker nog 'Size does matter' zo stelt hij het. Een grote piemel zou een grotere zwemkamioenverplaatsing maken bij vrouwen met meerdere bedpartners. Een cruciale vaststelling in het opzicht van je concurrerende zwemgenootjes. Als je piemel dan ook nog erg dik is zal vrouwlief dit vast niet erg vinden.

De lieve man op bezoek vertelde nog wat straffer. Bij een piemel in lichterlaaie stand gaat het allemaal om bloedtoevoer. Aangezien roken lijdt tot adervernauwing werd bij testen ook vastgesteld dat erecties direct verdwijnen bij het inademen nicotine, sigaretten of sigaren dampen. Bovendien is het risico op erectiestoornissen recht evenredig met het aantal dagelijks gerookte sigaretten. Dat wordt opletten geblazen.

Als baby van drie weken weet ik intussen al perfect wat ik precies moet doen om menig bezoekende dame het hof te maken. Niet zo heel moeilijk met mijn strakke body natuurlijk maar toch. Ik hoor er de mannen toch geregeld over bezig als de vrouwen even een luchtje scheppen. "Oooh het is zo'n knap manneke." — "Het gaat een schoon ventje worden" — "Wat een charmeureke" — Sterker nog, in mijn truukendoos der verleidingen zitten zelfs 'moves' om zowat alle madammen tijdens mijn slapen in vervoering te brengen. En naar verluid hebben knappe mannen betere zwemmerkes, wat dat ook moge betekenen. Diezelfde alweet man kwam bij ons op de koffie en wist te vertellen dat er bij Spaans onderzoek foto's werden genomen van mannen met goed, gemiddeld en slechte zwemmerkes. Die foto's werden getoond aan kudde vrouwen met een opdracht. De opdracht was simpel: kies de knapste man eruit. De volgens vrouwen goeduitziende soortgenoten werden aangewezen. Deze exemplaren hadden ook de olympische zwemkampioenen in huis.

Wanneer de man een nieuwe reeks straffe feiten aan het licht wou brengen had ik er genoeg van. Eerst een strak landbouwerke om de aandacht te trekken en dan mijn gesmeerde keeleken open. Gedaan met da gezever, gezever. Zolang ik die van mij niet kan gebruiken wordt er hier in mijn huis niet over piemeldingen gefeit. Een duidelijk signaal dat het tijd was voor een nieuwe pamper en de man mocht z'n biezen pakken. Daaaaa-aaaag. Merci, bedankt en tot nooit meer. Mooi zo. en dan nu een verse pamper. Zo van die 'new baby' van Pampers Progress 3 midi 4 tot 7kg met 76 samen in jumbo voordeel pack. Die van 1 pak kopen is 1 vaccin steun aan Unicef, die van secure-me fit met die stretch plakstrips waarmee ik helemaal kan ingewikkeld geraken omdat ze zover kunnen overgetrokken worden. Dat pamper gebeuren is me wat. Zwap, op dat verzorgingskussen helemaal hulpeloos. Hoog en droog, had je gedacht. Voenk, benen omhoog en dan dat natte doekje langs mijn billekes, brrrrrrrr koud zeg. Die natte doekjes doen het hem wel. Zonder parfum, zonder alcohol maar wel dermatologisch getest. Heerlijk zacht, en ook van Pampers, Sensitive met chamomile en aloe, mild en zacht als wol en water. Vree goe maar wel friskes als ge dan met u billekes blootligt en als bij Pavlov gezworen heb ik ze toch elke keer liggen die mama en die papa. Op de moment dat ze daar met die talk en die hypoallergene vitamine crême, om mijn kont te beschermen tegen dagelijkse roodheid, afkomen sla ik toe. Lekker open en bloot op een onbewaakt moment draait die kraan helemaal open, volle force in alle richtingen. Bangelijk! Alles nat en die mogen weer opnieuw beginnen, hahaaa. Hehe en dat lucht op. Vers bodyke, verse verzorgingskussendoek, nieuw truike, verse sokken, een nieuwe pamper van Pampers en Proctor, weer een paar natte doekjes en we zijn gesteld. Of niet? Nee nee, die vieze dikke witte crême nog, uch. Die, van Mustela bébé van Expanscience Laboratoires, samengesteld om het risico van allergische reacties te minimaliseren. Bedankt. We kunnen er weer even tegen. Straks weer een meneer voor wat koffie. Straks weer een verse pamper. Straks weer een lekje borsvoeding. Nu weer een lekker tukje doen. Oogjes dicht, en al die grote maar klagen dat er sleur op hun leven zit, suh ze moesten es weten wat ik allemaal overleven moet.

Kind&Gezin: eerste bezoek

Maandagmiddag:
een mens ligt rustig een dutje te doen en dan wordt er plots snoeihard op die belt geramd. Kreun, frikkel, draai. Papa sleffert de trap af en doet open. Een stem van wel 5 toonaarden hoger maar met een duidelijk tembre van leeftijd komt mee de trap op gewandeld. Het is de mevrouw van Kind&Gezin. Ze komt een gehoortest afnemen en me eens wegen. Gezellig, als het maar allemaal niet té lang duurt. Ze drinkt niks maar is verder wel van het aangename type. Ok laten we er maar aan beginnen nu ik toch wakker ben. Oeps, de oordoppen vergeten. Zucht. Ah ah het kan iedereen overkomen. Zeker op maandag. Alleh. Mij terug het park in indumpen, ik dacht het niet hoor. De mevrouw neemt mama's fiets en is zo terug. Even later wordt er weer op die bel geramd, dit keer iets minder hard en lang. Ok, gehoortest. Wat een gedoe zeg, een kluwen aan draden en lastige plakkers die niet eens kleven op dat zachte ingeoliede huidje van me.



Even later zijn beide balkjes dan toch zwart gekleurd wat wil zeggen dat ik perfect aan beide kanten goed hoor. Lap, daar gaat mijn goede uitvlucht. Rustig terug indommelen dan maar, of nee, wegen nog. Bweeuk dat vieze bakje in? Dat zie ik toch niet zo zitten, al een geluk ging papa snel een zacht dekentje halen boven.

3kg880, dat is 300gram meer dan toen ik het ziekenhuis ben buitengedragen. Ik werd dan wel 3kg710 geboren maar net als alle babykes doe ik net na de bevaling mee aan een gezonde dieetkuur. Flink dus, prima. en nu snel terug gaan slapen. Niks van: honger honger honger! Ik ben een brave zo heeft niemand van mij te klagen maar als ik honger heb wil ik eten, en dat is nu. Nu, wel meteen. De Kind&Gezin mevrouw heeft het blijkbaar wel naar haar zin. Koffiekletsen zonder koffie, dat is ook mode tegenwoordig. Sorry mevrouw maar je moet er echt uit hoor, wacht ik zet nog even mijn keel open zodat het duidelijk wordt. Duidelijk? het mens is godverdomme blij dat ze mij eens hoort, heb je van je leven... Ik heb snel nog een tandje bijgestoken zodat ze er koppijn van krijgt. Maar het haalde niks uit, ze bleef maar doorgaan. Dan maar bij de papa op schoot, lekker warm hmmmmnnn... Zijn vinger als troost genomen tot de mevrouw eindelijk het hazepad verkoos en ik weer lekker kon aanleggen voor mijn portie 3uurlijkse borstvoeding. Heerlijk! Daaaa-aaag

Een zware bevalling

Alvorens we ons op de postjes van het groeien storten wil de papa nog graag iets kwijt over de bevalling:
Ik hoorde onlangs ergens: Mooie momenten worden nog mooier als je ze deelt. Die bevalling. Je kon het hele gebeuren live volgen via Twitter. Je kunt er echter niet vanonder dat veel details en hersenspinsels de boot van 140 toegestane karakters missen. Vandaar dus even hierop terugkomen, alles gestructureerd vertalen, een beetje verrijken én bundelen in één postje. Leuk voor mama en voor de mensen die het live gebeuren gemist hebben.

Collega's en concullega's pikten het als eersten op, "het is begonnen!" "Opzetten die Twitter-pagina..." Ik mag hopen dat er die dag een beetje rendement gedraaid is want anders scoor ik al meteen slechte punten bij die nieuwe CEO van ons. Al snel waren menig vrienden, familie en andere collega's ook op de hoogte van het Twitter gebeuren en collectief werd mijn pagina en-mass gemonitort voor een bevallig van bijna heel dichtbij.

Woensdagnacht op donderdag:
Bij een bevalling staan de spieren van menig betrokene strak - verwachtingen hoog - gespannen en de bloedvaten pompen een maximum aan vloeistof door het lijf. Eigenlijk weet je het als mama en papa allemaal niet zo goed. In het midden van de nacht krampjes krijgen en je een beetje zorgen maken dat het wel eens de foute scampi kon geweest zijn bij den Beer, alhoewel die echt een zeer goede reputatie hebben. Zou het iets anders kunnen zijn dan misschien? De gynecoloog zei maandag nochtans dat we hem deze week alvast niet moesten verwachten... "Oh vast vals alarm, laat ons gaan slapen".

Die nacht geen oog dicht gedaan, de nacht daarvoor ook niet al was de volgende volle maan pas voor 10 februari. Nu ja, die dinsdagavond eerste training na een veel te lange winterstop. Daarbij nog vrij laat eten en dan heb je ervan.

Slapeloosheid van dinsdag op woensdag dus. Maar die woensdagnacht werd ik echter niet overvallen door de slapeloosheid maar door die bezorgde vrouw van mij met haar 'foute scampi'. Elk uur een dikke buikkramp, elk uur "schat, word es wakker, ik denk dat het gaat beginnen..." Nog even wachten, nog even wachten, en jawel hoor het werd erger. Meer krampen die lkaar telkens weer iets sneller opvolgen. Gewacht tot de ochtend en dan: "als we nu niet vertrekken dan ga ik te voet ze". Ok ok ok, valies staat ingepakt, eeueueuh alles die bestaat even dubbelcheck en go go go.

Donderdagochtend:
Omstreeks kwart voor negen noteerde ik mijn eerste Tweetje via Tweetie.
Pregnant wife: a first rush into the hospital, wooh rough night
8:46 AM Jan 22nd from Tweetie

Rush rush naar de verloskamer, en zij het ziekebed op voor een controlleke. Spannend! Een klein halfuurtje wachten, verpleegster, vroedvrouw, testje...
Belly on monitor
8:49 AM Jan 22nd from Tweetie

1cm! euh, eén cen-ti-me-ter!? Met moeite.
Good heartfreq, slow labour about to get started at... open 1 inch
9:26 AM Jan 22nd from Tweetie

"Mevrouw u mag blijven als u dat wil maar ik raadt u aan om rustig thuis in uw zetel te gaan liggen want momenteel kunnen wij nog niet veel doen..." Thuis? Zetel? Ok.
Afdruipen dan maar, ondanks de pijn krampen en bevallige stress dat die kleine van ons er elke second kan uit swoefen.
Thuis dus... "Ga jij maar nog even naar het werk, ik wil liever even alleen zijn. even op het gemak." — Eugh, ja zeker. Op het gemak? En ik dan, juist ja, op het gemak. Geen stress vast vals alarm.
doctor says we have to wait untill the night, poor thing
11:43 AM Jan 22nd from TweetDeck

@CDN @BRUTwestival it's slooooooow but steady labour so thumbs up for my girl on the sofa, might be or tonight, might as well be 4 tomorrow
11:49 AM Jan 22nd from TweetDeck in reply to BRUTwestival

Auto. E19. Scheldestraat 122. Tientallen collega's die de tweets lazen en denken dat ik net een bevalling achter de rug heb, toch niet nee. Wat doe je hier dan? Werken. Op het gemak, zinnen verzetten, werken. Lunchtime! Telefoon...het vrouwke!! Uh oh.

Donderdagmiddag:
just got called, the pushes coming thick and fast from time to time...m heading back home
12:04 PM Jan 22nd from TweetDeckTweetDeck

Alles in een haastje samenpakken, stiekem denken dat het toch eigenlijk vals alarm is maar wel aan dikke boete snelheid naar huis scheuren over die veranderde E19.
Home sweet home
12:52 PM Jan 22nd from Tweetie

Thuiskomen, eigenlijk beseffen dat je helemaal niet zoveel weet over zwangerschap en zwanger zijn./stress :)
Damn I massively have to expand my english vocabulary, words like: weeen, ontsluiting, arbeid, bevalling, gynaecoloog...Tnku GoogleTranslate
12:56 PM Jan 22nd from Tweetie

Oh ja, even tussendoor. Taxidiensten en dringende leveringen lappen zo meestal wel in naam van de professie verkeersregels aan hun laars. Het zogenaamde noodgeval, een halfje maar. Zou dat pakken als de politie je tegenhoud wanneer ze je net 10 km achtervolgden aan 200 per uur?
Nasty new curve on the E19 don't take it hasty!!
1:24 PM Jan 22nd from Tweetie

Ah ja en die nieuwe bocht die ze even inlasten zo een kilometer voor de afrit Zemst die neem je best niet aan een stuk of 160, tenzij je lekker veel plaats hebt op het rijvak naast je natuurlijk.

Maar, terug naar de orde van de dag. Bevallen.
2nd rush into the hospital
1:26 PM Jan 22nd from Tweetie

Toen ik na dat schrale ritje een kwartiertje later thuiskwam hoorde ik mijn arme vrouwtje kermen van de pijn tot twee verdiepen lager. Ik dacht bijna dat die bevalling al was begonnen. Technisch gesproken was dat ook zo maar dat weet een mens niet op die moment. Dus terug inpakken en voor een tweede poging naar het ziekenhuis. Nu was het echter wel duidelijk dat het niet de foute scampi was die zijn kans schoon zag. Oh nee, dit was the real thing. Pijnlijk hoor zo half verkrampt het ziekenhuis komen binnengewandeld zonder echt goed te weten wat je nou eigenlijk moet. Duizend keer op het belletje van de verloskamer rammen tot er eindelijk iemand komt opendoen omdat je vrouwke al voor een tweede keer haar keel openzet in die eindeloze ziekenhuisgang.
2 inch open on second checkup, go baby go
1:34 PM Jan 22nd from Tweetie

En jawel, het schoof langzaam maar zeker... Intussen zo'n uur of vier na de eerste monitor. Die 2 inch was echter 2cm, en dan nog kleine centimeters maar jah, een mens is op die moment nog altijd wel iets optimistischer dan wat verder in het proces.
Pushes every 7 minutes now, weird
1:43 PM Jan 22nd from Tweetie

Ik weet dat ik oneindig blij was dat ik dat hebbedingetje van een iPhone op zak had want als man zit je daar toch maar bij voor spek en bonen. Je kunt niks doen, je mag niks doen, je gaat uiteraard niet weg, je weet met jezelf geen blijf, je mag niet helpen, je wil niet té veel zeggen, je wil iets vragen maar wil ook niet op de zenuwen werken van... en ga zo maar door. Rustig blijven en af en toe iets Tweeten leek echt wel een dubbelslag. Je bent in stilte bezig en de mensen thuis die kunnen alles op de voet meevolgen, cool!
Funny how the fast beat of the drum comming from the monitor reminds me of those numerous goafestivals I used to attend
1:44 PM Jan 22nd from Tweetie

Er is ook die verdomde monitor. Uiteraard een zeer belangrijk gegeven binnen het geheel hoor maar het doet je eigen hart een keer of twee overslaan als het ritme van dat kloppende hartje uit die monitor even minderd. En het minderd zowat elke keer er één van die krampen aan komt. Intussen dus zowat elke 7 tot 10 minuten, maar ik liet het niet aan mijn hart komen en tokkelde ontspannen verder op dat mobieltje.
Oh I'd love to get my hands on the output graphs from the monitor
1:49 PM Jan 22nd from Tweetie

Je weet het of je weet het niet maar ik (Lander, papa van Tobias) heb naast een boekenfetish echt wel iets met grafiekjes en statistiekjes. Niet dat ik een rekenkundig wonder ben hoor, nee. Die wiskundeknobbel is bij mij maar een platte bedoening maar de grafische output van informatie, data, dat kan me echt ma-te-loos boeien. Ongeloofelijk. En jawel ik heb ergens, al weet ik al niet meer precies waar, een printout van die monitor kunnen bemachtigen.
Bloodsample
1:57 PM Jan 22nd from Tweetie

Oh and forget about the regularity of those pushes, 7 minutes, 4 minutes, 2, then 8 again...bloody clock is killing me already
2:02 PM Jan 22nd from Tweetie

Ik moet het je eigenlijk niet meer vertellen maar een uur tussen die ziekenhuis muren telt mee als één dag uit mijn mensenleven.
Ik zag het even niet goedkomen toen op gegeven moment een stil klassiek poppemieke onze verloskamer kwam binnengeschuifeld. "Hey, ik doe hier stage en ik kwam es horen of ik iets voor jullie kon betekenen"? "Geen flauw idee, niet echt" antwoordde ik veel te kordaat, ocharme het arme schaap... "Hoeveel bevallingen heb jij al meegemaakt"? — "Toch al zo'n 15tal" antwoorde ze veel te bedeesd om geloofwaardig te zijn. Maar soit, er was ten minste iemand om lastig te vallen en de tijd te verdrijven. Even later kwam ze op het lumineuze idee om bloed te prikken bij mijn vrouwke, als dat maar goed komt.
Helping students, I love it... Ahum, nooooo not that needle!!
2:13 PM Jan 22nd from Tweetie

Simple bloodsample my ass, they're filling up 7 or 8 of em tubes, bloody vampires
2:18 PM Jan 22nd from Tweetie

Als jij - lezer - een verwachtende vader bent dan raad ik je graag aan om te onthouden dat je tijdens de aanloop naar de feitelijke bevallen de verplegende staff bestookt met vragen. Echt waar. Je wil toch ook weten waarom er niet 1, maar een stuk of 8 monsters bloed worden afgenomen van die poezelig lieve meid van jou?
En als jij - lezeres - een verwachtende vrouw bent of een vrouw bent die nog niet is bevallen maar wel van plan is dat ooit te doen dan kan ik je maar 1 ding ten sterkste aanraden: een heet bad.
A nice comforting hot tob, very good idea tnx doc
2:39 PM Jan 22nd from Tweetie

Geen idee hoe goed het doet maar het doet alvast heel goed. Een lekker warm bad. het blikt je buik en krampen, of ja weeën zoals u wil, te dragen en het ontspant verschrikkelijk.
Why is it soooo fucking hot in here
2:54 PM Jan 22nd from Tweetie

En iets voor beiden dan, het is daar onvoorstelbaar warm op dat verloskwartier dus pak jeelf geen koffer waarmee je op Antartica kunt overleven. Zie het meer als een reisje liggen in de Sahel of zo.
Please register: Draw a number, wait in line, subscribe, paperwork, sign sign sign - hell i love way these go online: data, send, confirm
3:13 PM Jan 22nd from Tweetie

Registratie, dat moet ook gezegd. Het ging best wel vlotjes daar aan de loketjes van de Zwartzustersvest in Mechelen. Op die moment heb je er als papa in spe geen flauw benul van waar je overal je kattekrabbel onder zet maar het moet ook gebeuren en jij gaat gewoon rustig mee met die flow. Papier, tekenen, papier, tekenen, papier, betalen, stempel en hopsa. Klaar. Ingeschreven, of zo.
Pushes? Contractions, but of course. Tnx @blueclock
3:25 PM Jan 22nd from Tweetie

Ah ja, iets die ik eigenlijk een beetje probeerde uit de weg te gaan maar toch eigenlijk helemaal niet om heen kan. Engels.
Contractions, speaking of which... They've stalled, stopped... Help!
3:27 PM Jan 22nd from Tweetie

Al van kindsaf ben ik een beetje verliefd op de Engelse taal. Ik was als 14-jarige zo trots op mezelf dat ik als eerste in de klas het hele zootje onder de knie had. Ik vertel er even niet bij dat de vrouw van mijn vaders broer eigenlijk licentiate engels-nederlands is maar 'I was a natural. Uiteraard is engels mijn moedertaal niet en is mijn hele beschrijf in het het Engels een zootje ongeregeld als je het hebt over taalfouten en grammatica. Nou ja, mijn nederlands is geen haar beter, en ik heb me laten wijsmaken dat dat de dag van vandaag op het internet en zo toch allemaal niet zoveel uitmaakt. Leuk. Handig. Maar nu ben ik toch weer enkele regels verder en hangt die Engelse klepel daar nog steeds te bengelen. Voor de dag ermee. Waarom, in godsnaam, postte ik al die tweets in het Engels. Wel, simpel. Ik vind Engels wel leuk, dat was duidelijk. Maar belangrijker nog, je bereikt er een pak meer mensen mee én sluit er geen anderstaligen mee uit. Iedereen verstaat tegenwoordig wel een basis Engels, niet? En werken, denken, posten in het Engels stimuleert je wel om ook eens net iets langer na te denken over de juistheid van hoe je wat schrijft. Vandaar ook de ellenlange epistels Nederlands op deze blog. Schrijven is leuk. Nadeken over hoe je wat schrijft en je kennis een beetje opkrikken, goed zo. Ik werd al meteen met enkele beperkingen geconfronteerd want de vakterminologie van het zwanger zijn, ziekenhuis en bevallen is niet echt van de poes. Gelukkig kreeg ik alle hulp van het publiek en kon zo de kennis van mijn woordenschat weer een stukje uitbreiden. En dat publiek geeft naast taalkunde feedback vaak ook andere leuke reacties...
@Inventis m not in the tob my wife is =) And the heat is on because the babies wouldn't freeze up they're telling me, free sauna
3:30 PM Jan 22nd from Tweetie in reply to Inventis

Een dood moment geeft je ook af en toe de tijd om eens terug te denken aan hoe het allemaal begon en zo,
http://twitpic.com/15tdp - Me and my wife, about 4 hours before we made our little rascal
3:39 PM Jan 22nd from Twitpic

maar we hadden het over taal zeker.
Thank you @janvanmol and @blueclock translate, Google def has some competition
3:44 PM Jan 22nd from Tweetie

Van de hele bevallingsgebeurtenis een live-event maken met een thuisfront die kan reageren en volgen vanop afstand heeft vele leuke bijwerkingen. Je hoeft geen duizend sms'jes uit te sturen, dertig keer de telefoon op te nemen om voor de vierenveertigstekeer uit te leggen wat er nu precies aan de hand is en wat er al is gebeurt. En, misschien zelfs belangrijker nog, je volet je niet alleen...een beetje zelfs gesteund, geholpen. Het publiek had zelfs honger naar meer...
http://twitpic.com/15th8 - @pietel the bloody needle is gone but there's plenty in the cupboard here
3:51 PM Jan 22nd from Twitpic


Als je nog steeds volgen kan dan merk je vast op dat we nu ongeveer aan het vieruurtje zijn aangekomen. De school is uit en de tussenstand is nog steeds de miezerige en weinig belovende 2 cm opening. En dan begin je zo te beseffen dan goede voornemens echt wel eens handig van pas kunnen komen.
I'm so glad I quit smoking days ago, if I'd still be I'm sure I'd ran out by now, I'd be smoked bigtime
3:57 PM Jan 22nd from Tweetie

Het zoeken naar een nieuwe uitlaatklep nadat je voor de 5e keer angstvallig bent weggedoken achter de zetel omdat die verpleegster je nu toch wel heel scheef begint aan te staren als ze je daar weer in met je mobilofoontje bezig ziet.
Too bad the student nurse is playing watchtower, otherwise I'd play a Smule Ocarina ballad for that lovely wife of mine
4:00 PM Jan 22nd from Tweetie

Je begint je op de lange duur ook af te vragen of het allemaal wel veilig is daar. Begrijp goed dat een maclover er echt wel niet aan kan doen als hij zich ongemakkelijk voelt in de nabijheid van een pc. En laat het nu uitgerekend die pc zijn die werd gepromoveerd tot immerbelangrijke monitor.
Why do all hospital monitors look like they've been imported from the stone age?
4:05 PM Jan 22nd from Tweetie

Gelukkig ben je als man wel niet helemaal overbodig heh.
Back massage, no comment
4:16 PM Jan 22nd from Tweetie

Stiekem fotootjes maken van het aanwezige personeel in grappige setting.
http://twitpic.com/15twf - 4 women and a tweeter
4:36 PM Jan 22nd from Twitpic

Even opscheppen over de goedheid der mannen, kwestie van jezelf toch nog enigsinds belangrijk te houden. Mannen houden daarvan weet je wel, belangrijk zijn, en blijven.
Keeping the nurse busy, comforting the wife, tweeting out updates, eating a sandwich, reading a book -> Who ever said men can't multitask
4:41 PM Jan 22nd from Tweetie

Even ventileren dat het geen gemakklijke relationele opdracht is, dat zwanger zijn en bevallen. In the end moet je er toch samen doorheen zenne. Of je nu nutteloos en overbodig bent of niet.
Too hot, too cold... MotherNature is not to be told: " make up your goddamn mind "
5:16 PM Jan 22nd from Tweetie

Een nieuwe checkup. Even kijken hoe ver we ermee staan. Herhaling van procedure. Op de duur geeft dat wel rust. Het zijn een beetje mijlpalen zo.
Regular checkup: heartbeat: ok, temperature: ok, blood: ok, eyes - nose - ears: bloody alright
5:17 PM Jan 22nd from Tweetie

Vergelijk het met iemand die op je af komt gestapt en vraagt: "ça va?" Mooi toch hé, enig. Hoe wij dat telkens weer vragen. Een vraag die zo diep zit ingebakken in onze gewoontes. Een vraag met een antwoord die al even diep zit ingebakken in die gewoontes. "ça va?" - "ça va." Alleen van mensen die je echt goed kent kun je op de lange duur de nuances van ça va's beginnen onderscheiden. Er zijn natuurlijk ook wel verklikkers zoals "ça va wel" en "bwa ça va" maar meestal is dat eerder een vorm van aandacht vragen eerder dan te willen toegeven dat je niet helemaal oké bent. Maar bon, we wijken af we wijken af.

Na een dikke namiddag wachten op geef je eigenlijk een beetje het wachten op en verzoen je je ermee dat het 'nog heel lang' zal duren. Grappig was wel dat het publiek net voor sluitingstijd even polshoogte komt nemen en een tussenstand opvraagt.
@guidog nope, no pinpoints on the timeschedule so far
5:21 PM Jan 22nd from Tweetie in reply to guidog

Geloof me vrij als ik er even tussen flans dat al die uren zitten en niks doen ruimschoots voldoende zijn om ook andere dingen te doen, lezen bijvoorbeeld. Het lezen van een goed boek.
@allfollowersthatDMdme: What book am I reading? Word of mouth marketing by Sernovitz
5:24 PM Jan 22nd from Tweetie

Alles wordt gecheckt, gedubbelcheckt, afgecheckt en ingecheckt tot je eigenlijk eens checkt wat er nog allemaal te checken valt.
Regular checkup: the cervical has loosendup so that's a - minor - breakthrough
5:43 PM Jan 22nd from Tweetie

Donderdagavond:
Bij valavond sloeg de eerste vermoeidheid toe... gelukkig hebben ze in elk ziekenhuis kannen, kruiken, thermossen vol bulk koffie die met emmer tegelijk wordt gemaakt en meer weg heeft van rioolwater met een zetpil dan die heerlijke Nescafe van op het werk maar je giet het opgetogen binnen aangzien je daar nu toch al een dikke 6 uur zit te schimmelen.
First coffee today, oooowh yeah!
5:45 PM Jan 22nd from Tweetie

Rekening houdend met het feit dat ik al wakker was van de vorige dag 7u en die nacht daarvoor ook al haast geen oog had dichtgedaan was die koffie echter meer dan welkom. Het binnengieten ervan was als een engeltje met koorts dat op mijn tong piste. Zeker als ze dan enkele minuten later doodleuk de kamer komen binnengewandeld voor een lavementje. Niet voor mij nee, godzijdank. Smakelijk hei, ja inderdaad die koffie die ik net effe achterover kapte kwam gezellig mee met enkele droge boterhammen en wat jam. Knappe timing voor dat lavementje zat ik - bijna luidop - te denken.
Nurse with smile: "just a small clyster for clearing out the guts",... Clyster? Clyster!? - Listen, no more juicy details ok! Got it.
5:54 PM Jan 22nd from Tweetie

Leuk is dat 'het publiek' je dan af en toe ook ee heel nuttig sms'je stuurt, Bout (collega) bijvoorbeeld stond me met nuttige raad bij: "succes. ps: nooit vragen of het haar bevalt". Hij is nogal een woordenaar...
Note to self: please erase the standard, "you ok hunny?" out of your lexicon by all means necessary
6:00 PM Jan 22nd from Tweetie

Hmmn en ik moet de meesten misschien niet vertellen dat het post-lavement gebeuren niet echt de meest aangename minuten waren...
This "clyster" thing is not nice to us at all
6:16 PM Jan 22nd from Tweetie

Etenstijd, niet voor het bevallige vrouwtje natuurlijk. Wel voor mij. Ik rammelde. Maar oh was ik vergeten dat ik in het ziekenhuis zat. 4 sneedjes droog brood, 2 witte en 2 bruine. Een potje jam en een potje choco. Twee schelletjes hesp. Een lauwe pot koffie uit plastic kannetje. En een bakje slappe sla met een schijfje tomaat. Heerlijk. Nou ja, op die moment hoor je mij niet klagen natuurlijk.
Food! Strawberry jam forever
6:29 PM Jan 22nd from Tweetie

Van de hitte: dorst dorst dorst, en niet durven naar beneden gaan drankje halen. Ze zou maar eens moeten bevallen als ik aan die automaat sta.
She: exhausted - he: thirsty
6:58 PM Jan 22nd from Tweetie

Onvermijdelijk maar waar. Je zit daar met je chrono. Elke 'kramp' meet je op hoe lang het duurt tot die volgende eraan komt. En maar denken dat je er je klok op gelijk kunt zetten op die weeën, niet dus.
Uhoh... The contractionrate is dropping again
7:07 PM Jan 22nd from Tweetie

Tot hier in het bevallingsverhaal was het afzien, bang afwachten, hopelijk klokstaren, chronometreren, droge bokes schuiven en mobile tokkelen. Zij: vooral afzien, pijn lijden en dan was het eindelijk zo ver. Aanvankelijk klonk het stoer: "wij (want zoiets doet men samen) gaan natuurlijk bevallen" As in, bevallen zonder epidurale. Vergeet het maar. Al bij eerste weeën werden de principes van alternativiteit overboord gegooid en gingen we resoluut voor de epidurale verdoving. Niet wetende dat die er maar kan/mag komen bij 32 centimeter opening en we zaten na al die uren ocharme nog altijd maar aan een tweetal vingers. Liggen en een bad doen wonderen maar alles kan beter denk je vlot op zo'n moment. Gelukkig suggereerde de gynecoloog een spuitje om de pijn nog wat te verzachten in afwachting van de 3 verlossende centimeter.
A last 30minutes of monitoring before tranquilizer doze
7:09 PM Jan 22nd from Tweetie

Een geluk bij een ongeluk zijn de meeste verpleegsters echt wel behulpzaam voor de partner aan de zijlijn. Zeker als ze merken dat je veel vragen stelt en dus intersse hebt in het gebeuren.

"Would you like some more coffee Sir? ... it's going to be a very very long night for you" - ergh - "well thanks, doc..."
7:12 PM Jan 22nd from Tweetie

Twitter was ineens ook een hele ontdekking voor een flink deel uit het publiek die zich meteen inschreven en vlotjes begonnen retweeten.
@kaatjanssens it started at midnight: contractions about every hour, every 10 minutes by morning. Check older tweets on previous page(s)
7:48 PM Jan 22nd from Tweetie in reply to kaatjanssens

Morfine derivaat! Ze mogen zeggen wat ze willen maar soms ben je blij dat drugs bestaat, in blij, gelukkig.
Ok, tranquilizer is started to ease the pain. She's ready for a nap, I'm desperate for a coke
7:51 PM Jan 22nd from Tweetie

Dan komt nu het echt lange wachten. Ze slaapt...
She: sleeping - he: starving
8:12 PM Jan 22nd from Tweetie

Slaapt? Slaapt ja. Nooit gdacht dat vrouwen tijdens een bevalling nog konden slapen. Wel dus. Enfin, slapen - we vergeten natuurlijk dat spuitje. Niet echt slapen dus maar toch wel.
Sleeping!? Uhu, sleeping. How, what, unk? Yeah well, ergh, I'm not a gynecologist you know. I tweet, she's sleeping.
8:14 PM Jan 22nd from Tweetie

Met het echt lange wachten begin je dan weer allerhande details te ontleden. De monitor.
Monitor infographs shows: unborn baby asleep as well. I'll send @bnox a sample scan of that chart, might make it for a chart of the day post
8:26 PM Jan 22nd from Tweetie

Weer een testje, sapnnend. Toch niet.
Checking bloodpressure: 109/56
8:43 PM Jan 22nd from Tweetie

Plots dringt het dan eindelijk tot je door dat je kind er niet op-een-twee-drie komt uitgefloept ook al komt er schot in de zaak. Tijd dus voor die welverdiende stressloze frisse neus en cola.
Streching my legs, sniffing some fresh air
8:47 PM Jan 22nd from Tweetie

En wat is er beter bij die frisse neus dan toch eens een telefoontje naar je eigen vader. Tenslotte ben je straks ook een vader zoals de vader van je vader.
my dad worked as a nurse for several years, so here goes:
9:08 PM Jan 22nd from Tweetie

Luisteren. Luisteren? Luisteren! Ik had het moeten weten dat ik toch ooit, echt ging luisteren. Zonder gezegd te moeten worden dat ik moest luisteren. Dat staat mij dus ook nog te wachten.

Mental advise: remain calm (check), be there (check), support if needed (check), she's always right (check)
9:10 PM Jan 22nd from Tweetie

Dezelfde vragen stellen aan je vader dan aan de verpleegsters. Geluk bij een ongeluk was mijn vader ook jaren verpleger. Een beetje inside information kan je echt wel geruststellen.
Tranquilizer = Prepar > calms contractions, eases the pain, induces sleep
9:11 PM Jan 22nd from Tweetie

Een lange babbel, een heel lange babbel, leuk tijdverdrijf...

Prediction on the timing: contractions will reoccur at full power in the morning, estimated time of arrival: noon
9:13 PM Jan 22nd from Tweetie

Na bijna vastgevrozen te raken aan de railing van de ziekenhuisparking schuifel je dan terug die ziekenhuiskamer binnen. Jawel hoor je voelt je wel wat schuldig. Even polshoogte nemen, geen reactie. Of toch, "schat... ik vergat Vlees en Bloed op te nemen" Zo schattig als ze zelfs op dat moment aan praktische dingen van het dagelijkse leven denkt. Dan besef je hoe goed dat vrouwtje van jou wel is.
@family : can somebody record "van vlees en bloed"? Inge loves that show
9:17 PM Jan 22nd from Tweetie in reply to Family

En dan, het moest er van komen met al dat wachten. Een nieuwe shift verpleging. Dacht je dat je lekker kon indommelen hier misschien? Niks van. Twee opgezette stoere dames komen luidkeels de kamer binnengestormd. Gestormd? Jup, alsof ze net 10 kilo amfitamines in hun koffie gegoten hebben komen ze er lustig binnengewaaid om polshoogte te nemen van hoe de zaken er voor staan.
New nurses not my kind, they're waaaaay too noisy
9:41 PM Jan 22nd from Tweetie

Gelukkig waren ze even snel weer verdwenen. Boom boom boom in and out.

Ok finally shook off the nightshift nurses, back to reading and resting
9:46 PM Jan 22nd from Tweetie

Het kloppen van de monitor staat in schril contrast met de vernietigende stilte van zo'n verloskwartier. Buiten de nieuwe shift verpleegsters is het er stil, akelig stil.
The hospital is awefully quiet, the girl is sleeping, monitor has been shut down, not a nurse in sight... Back to peace and quiet reading
10:19 PM Jan 22nd from Tweetie

En dan toch weer effe tijd voor goed nieuws. Die nieuwe shift verpleegsters neemt testjes bij de vleet en plots gaat het toch een beetje vooruit. Alleh Allah!

Ok, new moves: 117/79 bloodpressure, 37deg Celsius AND more development, about 2 fat fingers as the doc puts it
10:45 PM Jan 22nd from Tweetie

Sterker zelfs, het trippelende duo van de avondploeg heeft er de gynecoloog bij gehaald en die zegt plost dat het tijd is voor dat verlossende eppidurale prikje.
30 minutes till arrival anaesthesiologist
10:48 PM Jan 22nd from Tweetie

Dank u Goden.

That means green light on the epidural, thank you m'am gynecologist
10:50 PM Jan 22nd from Tweetie

Het wachten op de anesthesist gaf me meteen nieuwe hoop, moed en nieuwe energie om de massa binnengelopen berichtjes van het publiek even te beantwoorden.
What hospital? Sint-Maarten, Zwartzustersvest, Mechelen, Antwerp, Belgium
10:53 PM Jan 22nd from Tweetie

What gynecologist? Dr. Clabout (Lieve) - her reputation is outstanding. Moreover, she's cool, calm, straightforward, direct and no-bulshit
11:18 PM Jan 22nd from Tweetie

De nieuwe shift moet toch wel wat krediet toebedeeld want er werd uitgebreid op mijn vragen geantwoord.
Btw the tranquilizer was dolantine, no prepar. Dolantine doesn't stall the contractions
11:35 PM Jan 22nd from Tweetie

En telkens weer als je denkt nu is het vieze gerief achter de rug vinden ze weer iets nieuw uit hé. "We komen zo even een blaassondeke steken" - "WABLIEF!? Klinkt dat zoals ik denk dat het klinkt..." - "Rustig meneer, we laten gewoon even de blaas af zodat uw kindje meer plaats krijgt om zich een weg naar buien te banen" - owh ja hoor, je doet maar. Blaasssondeke steken, sure. Nog iets?
Inserting a urine probe, omg hospitalstuff can be so nasty
11:38 PM Jan 22nd from Tweetie

Oh die vliezen moeten ook nog even gebroken, sure. Geen probleem. "Hulp nodig?"
Pressure: ok, inner skins are broken
11:39 PM Jan 22nd from Tweetie

Nog vergeten toe te voegen. Vliezen breken doet men dus met een vlieshaak. — gevoelig lezers steek maar al je vingers tegen de huig — Nee niet; vleeshaak, vlieshaak. Een vlieshaak is een plastic achtige breinaald maar dan dik. Lijkt een beetje op de helft van een kleerhanger, met een bolleke op kop. Een lang small ding van zo'n 30cm. Daarmee gaan ze dan gezellig peuetern langs het kindje tot ze ergens de vruchtwaterzak is het zeker kunnen doorprikken. Het water breken zoals het uit de volksmond komt. Geen sinicure want de verpleegster slagde er niet meteen in en moest het aan de vroedvrouw over laten, die nam meteen een tweede haak bij de hand. Echt gezellig werd et toen. En ge staat daar...

Nurse wisdom: eerst water en de rest komt later - still have to think of an appropriate poetic translation to english
11:41 PM Jan 22nd from Tweetie

Om het theekransje van appetijtelijke gezelligheid af te ronden brachten ze dan nog een electrode aan op het hoofdje van mijn ongeboren kinneke. De stakker. "Om zijn hartje beter te horen kloppen". Een mens vraagt zich echt af hoe de vrouwen in ontwikkelingslanden het er mee moeten stellen. Geen voorbehoedsmiddelen én geen moderne bevallingstoestanden. Ik leef echt mee, diep mee ik meen het. Ma bon, terug naar Mechelen want die kleine was er nog bijlange niet had ik zo het gevoel.
Placing a scalp electrode for exactly measuring the pulse and beat of the babies heart
11:44 PM Jan 22nd from Tweetie

Donderdagnacht op vrijdag:
De grote jongens hebben op één of andere manier ook hoogte genomen van het gebeuren en dat bevestig ik graag natuurlijk.
@mashable I'm broadcasting the birth of my firstborn son. Twitter is the perfect way for keeping friends, relatives and family up to date.
12:02 AM Jan 23rd from Tweetie in reply to mashable

Nog wel even bevestigen aan het publiek dat ik weldegelijk een zoon krijg want er lopen vraagjes binnen over het geslacht en zo.
We've been referring to "him" - yes, it's a boy - as junior :)
12:07 AM Jan 23rd from Tweetie

Doet me er net aan denken, wist je dat moeder natuur het eigenlijk helemaal niet had voorzien voor vrouwen om op de rug te bevallen? Vroeger gebeurde het vaak op een speciale baarstoel waarin een grote opening zat. Na de middeleeuwen was het de schootverlossing zeer populair, waarbij de barende vrouw op de schoot van haar echtgenoot zat. Veel volkeren die veel dichter bij de natuur staan dan de mensen in het Westen bevallen ook nu nog net zoals dat honderden jaren geleden in het Westen gebeurde. In bijna geheel Afrika, Midden- en Zuid-Amerika en ook wel in delen van Azië bevallen de vrouwen tot op de dag van vandaag nog staand, zittend of gehurkt. Soms zelfs tussen de normale werkzaamheden op het land door. Mannekes ik mag er niet aan denken.
Junior doesn't like mommy laying ok her back, so she's being forced to move over ok the side
12:09 AM Jan 23rd from Tweetie

"Ga die kleertjes maar al halen meneer". Ja dan pas dringt het echt tot je door, dat bevallen dat komt er echt wel nog van ze. Straks sta je hier met een kleine op de arm... zenuwachtig deed ik die koffer open en zag dat mijn vrouw die gepakt had om maanden in het ziekenhuis te blijven kamperen.
Go get the babyclothes, says the nurse.
12:14 AM Jan 23rd from Tweetie

En die iPhone is een fantastisch ding, zodner twijfel, maar een mens kan niet snappen dat je er niet simpelweg mee copy/paste kunt eh. Dat was verdorie het eerste wat ik kon als kind.
Somebody please invent a copy/paste app on this iPhone
12:20 AM Jan 23rd from Tweetie

Hmmmn, zalig rustgevende man die anesthesist. Zijn naam is me compleet ontgaan.
http://twitpic.com/15yyy - Doc inserting the epidural
12:31 AM Jan 23rd from Twitpic

Op gegeven moment slaat de vermoeidheid dan zo hard toe dat je het even allemaal door elkaar slaat en dat ook je mobieltje niet meer mee wil, ah wat...
http://twitpic.com/15yz6 - Girl sleeping
12:31 AM Jan 23rd from Twitpic

http://twitpic.com/15yza - Epidural monitor
12:32 AM Jan 23rd from Twitpic

@Pietel there seems to be a delay on the posted pics via Twitpic, should be all live there now
12:34 AM Jan 23rd from Tweetie

@cdn i'll skip the sleep for tonight I guess, luckily I'm kind'of an insomniac
12:36 AM Jan 23rd from Tweetie in reply to cdn

http://twitpic.com/1608e - Current view of monitor
2:11 AM Jan 23rd from Twitpic

Zo, terug live op het fotootje van de anesthesist na:

http://twitpic.com/1613k - Doctor at work, I love a silent and swift camera
2:32 AM Jan 23rd from Twitpic

Overigens, dat epidurale spul werkt werkelijk verbluffend. Weg pijn, hallo blije gezichten.
http://twitpic.com/1615j - Epidural starting to kick in, what wonder cures mankind has invented. We should be proud of ourselves
2:33 AM Jan 23rd from Twitpic

Hallo blije gezichten en welkom opnieuw aan het lange wachten en een slapend vrouwtje.
The long wait has started, girl is sleeping again. I'm reading
3:24 AM Jan 23rd from Tweetie

Jezelf sterk houden met de woorden van grote mensen als Rik De Saedeleer: "de verdediging kraakt maar ze breekt niet" — verdediging tegen de slaap is dat dus in dit geval dan
@margaperez you're right, staying up and fighting is pointless now. I'm taking the risk, going for a short nap.
3:25 AM Jan 23rd from Tweetie

Die vervloekte monitor weer. Veel anders valt er niet te snuisteren in zo'n ziekenhuiskamer.
http://twitpic.com/161uz - Update on the monitor
3:27 AM Jan 23rd from Twitpic

Uit verveling nog maar wat grote jongens informeren, geeks! Tis godverdomme straf dat de dag van vandaag de nerds cool zijn. Ja ja maak je geen illusies de Revenge of the Nerds is nu. Gelukkig kun je ook nerd zijn zonder de naam Theo, klamme dikke handjes en een rond brilleke.

@Scobleizer m at the hosp waiting for my wife to give birth to my first son. Twitter is perfect for keeping friends and relatives updated
3:32 AM Jan 23rd from Tweetie in reply to Scobleizer

Vrijdagochtend:
Nu we er bijna zijn moest het gebeuren hé, in de steek gelaten door de netwerkprovider. Ik was nog de hele nacht aan het denken, amaaai straf ze die mannen van Belgacom (en Proximus) dat 3G netwerk is tegenwoordig al even vlotjes als het supersnelle internet van Telenet. Daar ga ik straks thuis eens een dikke vette post over gaan neerpennen zie, nee hoor. Te veel geboft, gestoeft, te snel conclusies getrokken, té positief willen zijn. 3G plat, echt plat. De stekker eruit. En het was niet de schuld van mijn mobieltje. De HTC van mijn madam die gaf 3G gewijs ook geen krimp. Niks. Nul. Nada. Gedaan verbondenheid. Gedaan WereldWijdeWeb. Confronterend wel hoor, als een junkie in een afkickcentrum zo, dat komt nog niet eens dicht bij hoe ik me voelde. Gepakt. De klootzakken.

Bij het krieken van de dag, of in het holst van de nacht - hangt er van af waar je ritme zich bevind - had ik zowaar secondenlijm nodig om die oogleden van me nog open te houden. Uit het weinig bewegende mondje van mijn vrouw kwamen de woorden:" zou je ook niet best een beetje slapen zoetje?" - "Ik kan hier niet slapen zenne, in dat schrale zeteltje" - "Ga dan efkes naar huis, tis toch niet ver. Ik zal je wel bellen als het op gang begint te komen. Zal toch nog niet voor direct zijn" Na een halfuurtje ijsberen droop ik dan toch maar af om thuis van een uurtje of drie nachtrust te genieten. Met knikkende knieeën die wagen in om thuis te komen te beseffen dat je toch niet kunt slapen van de zenuwen.
The bloody Proximus 3G network has een idle for over more than an hour
4:11 AM Jan 23rd from TweetDeck

Thuis dan maar een oplossing zoeken om de tweets een beetje sequentieel te houden zodat het hele opzet van de live-bevalling niet in duigen valt door die dropout van het 3G netwerk.
Since Proximus'3G seems to be down I'm forcing every update to my outbox
4:11 AM Jan 23rd from TweetDeck

@Pietel I'll share the waterfall oh mighty waterfall nasty pictures with you on our next lunch :)
4:12 AM Jan 23rd from TweetDeck

Beetje de hoop erin houden, ik was het publiek namelijk vergeten te vertellen dat we stillekes aan toch de 5cm naderden toen ze een laatste testje deden.
New checkup: a full 5 cm of development... Were getting a move on
4:12 AM Jan 23rd from TweetDeck

Oh ja en ze staken nog een nieuw serummeke net voor ik vertrok, verse suikers dacht ik zo en stelde geen vragen.
A new baxter(?) Voluven, glucose and Sinto(?)
4:12 AM Jan 23rd from TweetDeck

Thuis een beetje aanmodderen op de computer. Merken dat het hele publiek nu zowat compleet aan het maffen geslagen is en beseffen dat als mijn telefoon het om één of andere reden begeeft ik compleet lost ben over de status van mijn bevallige vrouw en ongeboren zoontje.
looking for: a Twitter app to Tweet from your Email Account - http://twittermail.com/ seems to be down
4:21 AM Jan 23rd from TweetDeck

Wet van Murphy herontdekken want die nacht waren er nog een hoopje andere services gaan lopen ook...
twitterfeed down as well? "We're sorry, but something went wrong. We've been notified about this issue and we'll take a look at it shortly"
4:27 AM Jan 23rd from TweetDeck

En dan jongens, nog geen uur nadat ik het ziekenhuis had verlaten een jachtig telefoontje. Amper 1 rinkel of ik ramde op 'answer call'. Een gesprek als volgt: "hey" - "schat?" - "...ja" - "kun jij komen?" - "waarom" (ah ja ik was just thuis) - "we gaan beginnen" - "oeda" - "...we zitten op 9cm" - "we zitten op... ? Ja. Ben er zo" Alle gekheid op een stokje, meer dan een fucking dag wachten op 3 miezerige centimeter en dan op een uurtje van 4 à 5 naar 9 en klaar om te persen. Moes het weer nie met mij gebeuren, ik zit gvd thuis!
ok, 9cm development all the sudden - let the games begin!
4:40 AM Jan 23rd from web

Een bidden voor dat netwerk...
please dear Proximus 3G, don't let me down
4:40 AM Jan 23rd from web

In allerijl geekstuff klaarzetten/..
Hope this WP trick does the job: http://tinyurl.com/dgo9h9
4:54 AM Jan 23rd from twitterfeed

Spring, klap dicht laptop, hoofd, telefoon, waar zijn die schoenen, jas, koffie, nee vergeet die koffie, sleutels loop! Rij, niet te rap, maar wel rap genoeg straks "ist vanda". Rood licht, wachten, roffel, man die gast in die auto naast mij zag er freaky uit maar hij dacht net hetzelfde van mij. Groen! 1e, 2e, 3e, 4e REM! Zalig zo'n bakje met licht chassis en een stevig aantal PK's

Vrijdagvoormiddag:

Ja en dan was het binnenkomen in het ziekenhuis, lopen naar die verloskamer en mee het bedje opzetten met de verpleegster en vroedvrouw.
Updates updates updates
7:18 AM Jan 23rd from Tweetie

Chronologie dient net als alle bestaande regels af en toe aan de laars gelapt.
http://twitpic.com/163wp - Hello world, Tobias
7:19 AM Jan 23rd from Twitpic

Nog es boos zijn op Proximus en Belgacom, waarom nu?
http://twitpic.com/163wr - Proximus 3G network sucks bigtime aaaaaaauurrgh
7:19 AM Jan 23rd from Twitpic

Terugblikken:
http://twitpic.com/163ws - The situation hours ago
7:19 AM Jan 23rd from Twitpic

De klok vervloeken dat ze zo traag tikt, straks weer kwaad zijn dat ze te snel tikt.
http://twitpic.com/163wt - Ok clock we know eachother for long time now, please tick faster for just this short period
7:19 AM Jan 23rd from Twitpic

Melk geven... komt allemaal achter het hele gebeuren aan maar het rommelnetwerk verplichtte me een paar stappen over te slaan, die komen er zo aan.
Live again: Meanwhile enjoying the first milk http://twitpic.com/163wy
7:21 AM Jan 23rd from Tweetie

Aan het zware werk beginnen en denken dat ook dat uren kan duren.

Real push labour started at around 5:24 with preparing the bed and tools
7:22 AM Jan 23rd from Tweetie

Haartjes zien, gat in het plafond springen, het warm krijgen.

I spotted the first hairs at around 5:40
7:24 AM Jan 23rd from Tweetie

Gynecologen zijn gewoon ook ijzersterke mentors, die peppen op ongeloofelijk...

"sir Janssens, your wife is a natural" the doc told me after pushing one or two times
7:25 AM Jan 23rd from Tweetie

Fluisterende verpleegsters, niet toelaten!
Hmmmn, oh yeah I'd also like to mention: I hate wispering nurses
7:26 AM Jan 23rd from Tweetie

Trots zijn is leuk...
http://twitpic.com/163ye - Tobias and it's mommy
7:27 AM Jan 23rd from Twitpic

Aan alle nerds out there: nee, je kunt niet posten als je vrouw aan het persen is. Je hebt dan echt wel je handen vol met andree dingen, ten minste als je je vrouwke zo steunt als ik toen heb gedaan. Steunt? Mentaal.. ook ja, maar het is nogal belangrijk dat de vrouw een letterlijk ruggesteuntje krijgt tijdens het persen dat verzacht de pijn en draagt de inspanning. In mijn geval had de vroedvrouw die nacht ook al 6 andere vrouwen helpen bevallen (6 vrouwen die na ons waren binnengekomen) en de gynecologe en mijn vrouw konden alle steun van een 'frisse' man - die tegen een beetje bloed kan - gebruiken. Je mag best wel op goede manier met je hele gewicht mee duwen aan die buik om je eigen kindje mee op de wereld te zetten. Achteraf overigens een bangelijk gevoel, mee helpen bevallen.
"he's got hair?" (me) - "shut up and use your energy to help me" (doc) - "push there with all the power you got left"
7:28 AM Jan 23rd from Tweetie

Even toegeven aan Proximus dat ik toch niet zo heel boos meer ben op hen.
15 pushes in as many minutes and there he was... Never mind the idle network, my hands were tied
7:29 AM Jan 23rd from Tweetie

De naam. De merknaam. Daar zit toch wel wat volk lang op te wachten. Zo een geheimpie die je angstvallig probeerd geheim te houden voor nieuwsgiereige familie en naasten. Die wil je echt niet lssen voor het kind geboren wordt want als de reacties negatief zijn dan zit je al voor de geboorte met gebakken peren. Wij hebben lang volgehouden dat we het nog niet wisten, dat helpt ;)
Tobias
7:31 AM Jan 23rd from Tweetie

Voor het nageslacht en de volledigheid toch maar eens de volledige naam doorgeven. Tobias is de eerste voornaam de zogenaamde roepnaam. Tweede voornaam is de voornaam van de dooppeter van de vader, tvens de tweede voornaam van de vader. Derde voornaam is de voornaam van de dooppeter van de moeder.
Tobias Fernand Marcel Janssens to be exact
7:32 AM Jan 23rd from Tweetie

Om niet duizend keer te moeten herhalen alvast hier eens oplijsten hoe groot en dik die kleine van jou wel is.
Birthsheet: 3kg710, 53cm, 23/01/2009 6:14
7:34 AM Jan 23rd from Tweetie

Eventjes mensen pushen de RSS feed aan te klikken wetende dat de meesten toch geen gebruik maken van RSS-readers en dergelijke.
There is all the reason to rss subscribe at http://tobiasjanssens.blogs... because the story continues
7:38 AM Jan 23rd from Tweetie

Niet té veel proberen bundelen in één post. Meer over het hoe en waarom van de naam, kleur, kaartjes, blog en zo komen ruimschoots aan bod in volgende postjes.
@bnox More will be explained and talked about (also the sanherib story) in future posts on the blog, for now sleep sleep sleep
8:29 AM Jan 23rd from Tweetie in reply to bnox

Aankondigen dat je gaat slapen maar weten dat je dat toch niet zult kunnen, veel te veel opwinding.
Ok, daddy will be closing his eyes for a few hours. The first breastmilk has been consumed :) night night
8:31 AM Jan 23rd from Tweetie

Even laten weten dat het voor ons heel zwaar geweest is en dat we toch wel even willen proberen rusten.

@family @friends we're exhausted so drop by later = rather not today. Inge is doing super, now eating and then taking the wellearned rest.
8:47 AM Jan 23rd from Tweetie

De familie die echt niet kon wachten tot morgen laten weten waar ze ons vinden kunnen en op naar het huis van de Mechelaar voor inschrijving. Lang leve papa!
Room 116, over and out
8:48 AM Jan 23rd from Tweetie

Ik hoop dat u er van heeft genoten want deze post uitschrijven was 'au niveau text' al even inspannend als de hele bevalling zelf.

Met groetjes,
papa Lander